Hij zit met grote ogen en vol opwinding in een zonovergoten appartement in New York City. Zin om te kletsen en onstuitbaar beleefd, het is niet het beeld dat je zou verwachten van een kartelverpletterend crimineel meesterbrein, maar Giancarlo Esposito en Gus Fring zijn niet hetzelfde. Sterker nog, als je eenmaal een gesprek hebt gehad met de 63-jarige Breaking Badster, je kunt je nauwelijks voorstellen dat deze zelfde man die angst in het hart van Walter White wierp. Maar daarin ligt de magie van Giancarlo Esposito.
Al meer dan 50 jaar verdiende de karakteracteur zijn brood op Broadway en in de film, maar de laatste jaren heeft Esposito zichzelf getransformeerd. Ooit een ster van toneel en komedie, is de acteur de meest gevreesde man in Hollywood geworden, en terecht. Zijn rol als Gus Fring bracht een gecontroleerde energie die nog nooit eerder was gezien in een televisieschurk, wat hem het respect op het scherm van Walter White opleverde en de aanbidding buiten het scherm van de bredere industrie. Drie Primetime Emmy Award-nominaties later zal Fring de geschiedenis ingaan als een van Hollywood's grootste personages, maar wat maakte de oprichter van Los Pollos Hermanos zo boeiend?
“Gus was een waarnemer. Hij observeerde je volledig en keek dwars door je heen. En als je ruimte laat om mensen echt te zien, ruimte om echt contact met ze te maken, worden ze een beetje nerveus”, vertelt Esposito. Man van velen. “We hebben het erg druk in ons leven en niemand schenkt je hun volledige aandacht. Gus deed om vele redenen, hij wilde meer over je weten. Hij wilde je manipuleren. Hij wilde dingen uitzoeken."
Het is waar, Esposito verschilt enorm van zijn tegenhanger op het scherm, maar er zijn bepaalde elementen in zijn persoonlijkheid die je niet anders kunt dan vergelijken. Er is een unieke intensiteit die net achter zijn ogen zit, iets dat je kunt uitleggen of negeren, waardoor zijn personages van nature onmisbaar zijn. Misschien is dat de reden waarom Esposito de favoriete slechterik van Hollywood is geworden. Van de hoofdrol als de filantroop drugsbaron in Breaking Bad aan de meedogenloze Moff Gideon in De Mandaloriaan, Esposito heeft een erfenis uitgehouwen voor slechteriken die zich voelen echt. Zoals Esposito het stelt, is er geen grote, boze wolf aan het einde van het verhaal. Vaker wel dan niet, is het gewoon een man die in conflict is met ideologie en gedreven wordt door menselijke emoties.
“Een goede schurk is een mens. Ze zijn echt. Soms voelen ze, empathie en verdriet en verdriet”, zegt hij. "Dit zijn allemaal gecompliceerde problemen waar we als mensen doorheen moeten werken, en dat is mijn succes in elke gemene rol die ik speel. Ik probeer een mens te creëren die worstelt in het moment, en is dat niet ons leven?”
Nu neemt Esposito zijn antagonistische talenten mee naar een geheel nieuwe wereld, met in de hoofdrol de meedogenloze dictator Antón Castillo in de nieuwste Far Cry 6-release. En het is een heel eind verwijderd van de Broadway-podia waarop hij zijn vak heeft aangescherpt. De first-person shooter speelt zich af op het fictieve Caribische eiland Yara en volgt het lot van Dani Rojas, een guerrillastrijder die probeert een regime omver te werpen dat als een dictatuur wordt geregeerd door "El Presidente" Castillo. Maar de leider heeft zijn eigen problemen, hij worstelt om een ongehoorzame zoon op te voeden die voorbestemd is om zijn heerschappij te volgen.
Far Cry 6, ergens tussen een verscheurd bioscoop-epos en een wonder van moderne gameplay, is een van de meest ambitieuze releases die ooit is geprobeerd door videogamegigant Ubisoft. En natuurlijk steelt Esposito de show.
We gingen zitten met de vijfvoudig Emmy Award-genomineerde acteur om te praten over Far Cry 6, het advies van Samuel L. Jackson en wat een geweldige schurk maakt.
MOM: Allereerst gefeliciteerd met Far Cry 6. Van alles wat we hebben gezien, lijkt het erop dat het een enorme hit gaat worden. Kun je iets vertellen over hoe je bij het project betrokken bent geraakt?
GE: Ubisoft wilde dat ik binnenkwam om met ze te praten over dit specifieke spel dat ze aan het doen waren. Vertelde me niet veel over het personage, behalve dat hij een dictator was van een heel klein eiland, gaf me een paar alinea's om op te kauwen. En toen bleef ik denken: "Oh, hoe kan ik zelfs naar binnen gaan om ze te ontmoeten? En hoe zie ik eruit? En hoe moet ik zijn?” Natuurlijk kwamen er bepaalde gedachten bij me op, omdat ik nooit een personage wil herhalen dat ik ooit eerder heb gespeeld. Ik dacht: "Oké, hoe begin ik Anton Castillo te creëren als een man die erg trots, erg charismatisch en ook erg streng is in zijn dictatuur? Wat zijn zijn hoop en wensen en dromen en verlangens?” Ik ging naar binnen en speelde met ze en ik had het gevoel dat ze niet wilden dat ik een personage speelde dat ik ooit eerder speelde, d.w.z. Gus Fring
En ik zei: "O, oké, dit is geweldig. Ik heb een nieuwe sjabloon waarmee ik kan beginnen om deze specifieke man te creëren.” Wat voor mij anders is aan dit personage, is dat hij een vader is en een bezorgde vader. Hij is bang dat zijn zoon te zacht is. Hij is bezorgd dat hij een erfenis wil achterlaten voor zijn zoon, en hij bereidt zijn zoon voor om de volgende dictator te worden. En zijn zoon is empathisch voor de revolutionairen en is iemand die, nogmaals, een beetje zachtaardig is en mogelijk ook verliefd wordt. Oh mijn god. Als hij op het toneel verschijnt, verandert alles. Er waren dus veel verschillende elementen van dit specifieke personage waar ik erg enthousiast over was om te portretteren.
MOM: De relatie met Diego is een van de interessantere kanten van het spel. Het laat echt zien dat Far Cry zelf niet je standaardvideogame is, en duikt in een aantal echt confronterende en vaak aangrijpende onderwerpen. Is dat wat je in de rol trok?
GE: Ik was echt gefascineerd door de schrijver. Navid Khavari heeft echt iets geschreven dat echt sap en echte connectie in de relaties had. Mensen zijn op zoek naar iets in personages, en film, en televisie, en zelfs in games, op zoek om geaccepteerd te worden, op zoek naar verbinding, op zoek naar bemind te worden. En dus heeft Anton zoveel verloren in zijn leven en geleden. Wanneer je opoffert en wanneer je geleden hebt, heb je een andere kijk op waar je heen moet, omdat je wat pijn voelde.
Anton's achtergrondverhaal is opgegroeid met in wezen een zilveren lepel in zijn mond, en zijn moeder verloren, en uiteindelijk zichzelf opvoeden, toen hij werd weggeduwd uit waar hij voor was verzorgd, maar hij ook iemand die ook erg patriottisch is. Anton heeft een droom en visie voor zijn land, die niet wordt gedeeld door de revolutionairen die hem eruit willen schoppen, omdat ze misschien deel uitmaakten van de contractarbeid die hij van arme mensen moest opwekken om te kunnen profiteren van de natuurlijke hulpbronnen van zijn land. Het is dus een ingewikkeld verhaal en een interessant verhaal, en dat trok me aan.
MOM: Je hoort het verhaal en je denkt gewoon: "Wauw, dat is zo ingewikkeld. Er zijn zoveel lagen", maar het feit dat ze hier zoveel tijd en moeite in hebben gestoken, is een bewijs van hoe de game is geworden.
GE: Het valt op. Het maakt het heel anders, omdat de verbinding tussen het schrijven en wat het stuk probeert te zeggen, en toch is het plezier het belangrijkste. En het feit dat jij, als publiek, deze wereld betreedt en erin navigeert op de manier die jij verkiest, het stelt je in staat om wat plezier te hebben, en ook om je hersenen te gebruiken om Anton Castillo omver te werpen. En laten we eens kijken of je dat kunt doen.
MOM: Ben je zelf een gamer, of is dit je eerste stap in die digitale ruimte?
GE: Dit is mijn eerste poging. Ik heb Payday 2 gedaan en een paar weken gewerkt aan een stuk genaamd Mouse Guard, een film die nooit is gemaakt. Dus ik had wat ervaring. Ik was niet alleen geïnteresseerd in de ervaring om in het pak te zitten en hoe alles in elkaar zit, maar ik was ook geïnteresseerd in de ongelooflijke technologie die tegenwoordig wordt gebruikt om een game te maken die eigenlijk een film is. En dat, is prachtig. Een film met keuzes.
MOM: Als acteur moeten het pak en de helm confronterend zijn, vooral als het erom gaat een band met het personage te krijgen. Hoe was dat proces voor jou?
GE: Ik moet je vertellen dat de eerste dag dat ik naar binnen ging, je moet worden gemarkeerd op je ellebogen, knieën, enkels, knokkels, en je draagt een pak. En dan zetten ze je een helm op, die eruitziet als een oude voetbalhelm, met een balk ervoor met drie camera's, 1, 2, 3. Een in het midden, twee aan de zijkanten, en dan een licht in je gezicht. En je moet verder kijken om contact te maken met je medeacteur om wat energie op gang te krijgen en je te laten geloven. Dus toen ik voor het eerst naar mezelf keek… En had ik al gezegd dat elk deel van je lichaam, elk grammetje vet zichtbaar is, omdat het bijna is alsof je in een wetsuit zit, dus je zit lekker in je vel, en je moet ga voorbij het gevoel alsof je in het circus bent. Maar is dat niet wat we doen, acteurs?
Ik voelde me eerst een beetje dom, en ik realiseerde me: "Giancarlo, als je het niet gelooft, zal niemand het geloven." En het gaat allemaal om je hele lichamelijkheid, die later allemaal in het nieuws zal worden gedigitaliseerd. Dus je moet het bezitten. Anton doorloopt een aantal verschillende fasen in zijn reis in dit spel. Er zijn momenten waarop zijn lichamelijkheid heel anders is dan waar hij misschien is begonnen. Ik geniet echt van dat werk. Het is bijna zoals mijn vriend, Samuel L Jackson, die ik aanbid, zegt: je gaat naar een auditie en ze laten je een paar keer lezen, en ze geven je wat meer papieren en ze laten je iets kouds lezen. Het is bijna alsof je een hoepel neemt en de hoepel op 3 meter hoogte in de lucht plaatst en je moet er doorheen springen. En dan zetten ze wat vuur op die sukkel, en daar moet je doorheen springen. Ik hou altijd van die analogie, want als je jezelf uitdagingen geeft om te overwinnen, was dit een grote voor mij. Maar als je een acteur bent, leer je opnieuw spelen in deze ruimte, dat is het spel Far Cry.
MOM: In zekere zin legt het de verantwoordelijkheid bij jou terug om tot de kern van het acteurschap te komen.
GE: Precies. Dat is mijn werk. Als ik op deze manier iets fris en nieuws kan toevoegen aan alles wat ik doe, en ervan geniet, zul je het gevoel krijgen van, dat is echt voor mij. Dat laat altijd een onuitwisbare indruk achter op wat ik doe.
MOM: Nu, in termen van Anton zelf, doorloopt hij deze evolutie gedurende het spel en hij is niet alleen een tweedimensionale slechterik. Ik denk dat een van de dingen die een echt goede schurk maakt, is dat ze aardig genoeg moeten zijn om het publiek hun eigen moraal in twijfel te trekken, dat is een deel van de reden waarom Gus zo'n geweldige schurk was in Breaking Bad. Wat maakt volgens jou een goede slechterik?
GE: Ik denk dat een goede schurk een mens is, en dat was het succes van mijn schurkenportretten. Ze zijn echt. Soms voelen ze empathie en verdriet en verdriet. Ze zijn niet allemaal één noot. Voor mij zorgde dit verhaal ervoor dat mijn hart een beetje openging, want hoe hard hij ook is voor Diego, hij probeert hem nog steeds te doordrenken met moraliteit, een manier van denken en een manier om iets te doen, en een liefde voor zijn mensen.
Alles voor Anton komt voort uit liefde… Hij wil niet profiteren van de mensen, hij wil zijn land versterken. Sommigen zullen daaronder lijden. Dus, hoewel hij het niet helemaal goed begrijpt, zijn zijn gevoelens waardig. Terwijl hij de geschiedenis van zijn land bewaart en zijn mensen bevordert om ze te laten opstaan, wil hij nog steeds zijn levensstijl zoals hij die wil. Anton is op zoveel manieren een genie. Hij is een architect. Hij is iemand die het begrijpt. Hij houdt van dingen die mooi zijn. Hij zet de stukken van zijn kantoor in elkaar. Hij heeft dat allemaal ontworpen. Dus hij is in zekere zin een Renaissance-man, en dat vind ik ook zo leuk aan hem.
MOM: Denk je dat er lessen zijn die jij, Giancarlo, hebt geleerd van Anton, en in die mate ook van Gus?
GE: Absoluut. Ik heb het gevoel dat voor mij, Gus een waarnemer was. Hij observeerde je volledig en keek dwars door je heen. En als je de ruimte verlaat om mensen echt te zien, ruimte om echt contact met ze te maken, worden ze een beetje nerveus, omdat we het erg druk hebben in ons leven en niemand je hun volledige aandacht schenkt. Gus deed dat om vele redenen, hij wilde meer over je weten. Hij wilde je manipuleren. Hij wilde dingen uitzoeken.
Wat ik zoveel van Anton heb geleerd, is dat hij iemand is die met zichzelf worstelt. Is dit de juiste manier om zijn volk te regeren met alle druk van zijn leven? En hij heeft verlies in zijn leven, verlies van zijn vrouw, verlies van zijn liefde. Dit zijn dus dingen waar we aan moeten werken… Ingewikkelde problemen waar we als mensen doorheen moeten. En dat is mijn succes in elke gemene rol die ik speel, ik probeer een mens te creëren die op het moment worstelt met bepaalde omstandigheden, en is dat niet ons leven?
MOM: Er zijn natuurlijk Far Cry en Breaking Bad, maar ook The Mandalorian. Je bent begonnen om zeker een beetje een erfenis voor schurken uit te spitten. Wie was het leukst om te spelen?
GE: Ik moet zeggen dat ze allemaal leuk zijn op hun eigen manier. Ik heb echt een geweldige tijd gehad met Anton, want het was iets dat mijn intellectuele brein aanspoorde, omdat ik me realiseerde dat ik de spiegel voor het publiek moest zijn, ook al nemen ze die hele spiegel en digitaliseren het, het is nog steeds mijn spiegel. Was hetzelfde met Moff Gideon, in een wereld met een volume dat de grootste ter wereld is, een berg daarginds te zien, of een oceaan voor me moest worden geportretteerd door mijn ogen en mijn bewustzijn. Niets anders was er om dat aan te tonen, behalve de wereld om me heen die werd gecreëerd en ik was alleen in die wereld. Zo leerde ik dat ik alle faciliteiten moest gebruiken die ik heb om een beeld te kunnen schetsen met mijn eigen complete wezen. Voor mij was dat fascinerend en geweldig dat ik de kans kreeg om dat te doen.
MOEDER: Denk je dat beginnen met theater je daarbij heeft geholpen?
GE: Echt waar, want de realiteit is dat wanneer je het doet terwijl je Gus Fring speelt en zo'n serieuze kerel, je in een traject van een film zit, en een film, waar je nooit uit springt. In Far Cry, de mogelijkheid om in een race te spelen en het opnieuw te doen, en het vervolgens te laten corrigeren op een manier die werkt voor de animatie, die trouwens precies op mij lijkt. Ik keek ernaar en zei: "Nee, dat ben ik. Ze zitten vol met rotzooi." Je weet wat ik bedoel? Maar ik realiseerde me: "Oh ja, ik had die witte jas niet aan en die rode sjerp. Dat hebben ze er allemaal in gestopt.”
Ik heb het gevoel dat de kans in deze wereld me zoveel grote uitdagingen bood om te kunnen leven. Dus ik was in staat om expansief te voelen. En dat is wat we als acteurs willen voelen. Je wilt je niet in een doos voelen, je wilt je expansief voelen. Dat heb ik zeker mogen doen met al die geweldige personages die ik de afgelopen jaren heb mogen spelen.
MOM: Je hebt het daar aangeroerd, maar de animatie is ongelooflijk. Het leek precies op jou. Was je geschokt toen je het voor het eerst zag?
GE: Ik was absoluut geschokt. Terwijl ik aan dit stuk werkte, wilde ik naar het andere deel van de faciliteit gaan om te zien wat al deze mensen doen. Ik denk dat er zo'n vijf of zes jongens op een computer aan het werk zullen zijn, en er waren honderd mensen. Ik ontmoette een heer die net aan deze schede werkte voor een mes dat ik om mijn middel draag. "Hoe lang ben je daar mee bezig?" "Oh, ongeveer zes, acht maanden." Het werk is zo specifiek en zo creatief, dus ik ben enorm dankbaar voor de ambachtslieden die, vele, honderden, niet alleen hier in Amerika, maar ook in Frankrijk, ook… Niet in Toronto of Canada, waar ik evenals Frankrijk was gevestigd, hebben hier hun hart en ziel in gestoken. Dat zijn de mensen die de echte kampioenen van dit spel zijn.
MOM: Nu, alleen vanuit een persoonlijk perspectief, moet ik dit erin krijgen. Maar ik hou absoluut van je als Adam Clayton Powell Jr. in The Godfather of Harlem. Als je ernaar kijkt, lijkt het gewoon het leukste personage om te spelen.
GE: Het is waar. mensen die de geschiedenis van Adam Clayton Powell niet kennen of die nooit zijn blootgesteld aan de geschiedenis van Adam Clayton Powell, hij was echt een geweldige man, en een plezierig mens, het leuke ervan was geweldig om te spelen. Mensen die het zien, zeggen: "oh mijn god, deze man leeft zo groot. Hij heeft zo'n grote persoonlijkheid en is zo charismatisch." En ze denken: "oh god, is deze man, als acteur, Giancarlo Esposito, oh overdrijft hij?" En ze gaan terug en ze kijken naar wat video's terug en ze zeggen: "Oh mijn god. Hij deed het meesterlijk."
Echt leuk voor mij om dit specifieke personage te spelen, want ik ben op dat moment niet alleen een van de beste advocaten in New York, maar ook een prediker in een baptistenkerk. Zo kleurrijk, zo helder en iemand die de Civil Rights Bill schreef. En dus, zo'n belangrijke figuur in onze geschiedenis waarvan niemand weet, was belangrijk voor mij om het licht te werpen op wie hij was, maar ook om er plezier in te hebben.
MOM: Wat hoop je dat de mensen uit Far Cry halen als ze het spelen?
GE: Ik hoop dat ze ervan genieten. Dat is de bottom line. Ik hoop dat ze worden vermaakt, en dat hun verbeeldingskracht wordt aangespoord tot een punt waarop ze de resonantie beginnen te horen van niet alleen de boodschap van hoe kunnen we onze eigen stem terugnemen? Hoe vertegenwoordigen we onszelf op een manier die gracieus en krachtig is en toch onze stem laat horen? Hoe kunnen we onszelf uit zelfgenoegzaamheid schudden en staren naar de grote bedrijven die proberen de wereld te veranderen en het op bepaalde manieren automatisch te laten verlopen zonder te denken: "Volg mij, ik zal je leiden. Zal ik je leiden?" Ik wil dat ze zoveel mogelijk plezier uit deze game halen, zich echt verhouden tot alle verschillende personages en hun lot, en genieten van de geavanceerde technologie die Far Cry 6 en Ubisoft ons hebben gegeven. Ik kan niet wachten. Je wordt weggeblazen.
Far Cry 6 is het nieuwste hoofddeel van de Far Cry-serie van Ubisoft. Het gaat in première op Amazon Luna, Microsoft Windows, PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One, Xbox Series X/S en Stadia op 7 oktober 2021-2022. Je kunt de volledige trailer hieronder bekijken.
