De Italiaanse geschiedenis is gevuld met de verbazingwekkende veroveringen van Julius Caesar en het rijk dat hij creëerde, gevuld met verbazingwekkende architectuur, kunst en innovatie. Aan de andere kant van het spectrum heb je de Zwitsers die wereldberoemd zijn om hun toewijding aan het ambacht van horloges maken. Voor sommigen is een horloge van Zwitserse makelij een stukje geschiedenis op zich dat honderden jaren teruggaat. De technische schoonheid en complicatie is zijn eigen kunstwerk. Wanneer je de Italiaanse en Zwitserse geschiedenis samenbrengt, overlappen ze met een zeer uniek merk, Officine Panerai.
Je zult ook houden van:
Panerai Luminor duikt weer op met de Blu Mare-editie
Geschiedenis van de NATO-horlogeband
100 beste horloges onder $ 1.000
Officine Panerai heeft een bescheiden begin in Florence, Italië met een kleine horlogemakerswinkel die in 1860 werd geopend door Giovanni Panerai. De oorspronkelijke werkplaats had eigenlijk een tweeledig doel als winkel en de eerste school voor het maken van horloges in de stad. De werkplaats verhuisde uiteindelijk naar de huidige locatie in het Palazzo Arcivescovile en veranderde haar naam in Orolegeria Svizzera aan het begin van de 20e eeuw.
In 1864 werd Guido Panerai (Giovanni's kleinzoon) & Figlio opgericht en gespecialiseerd in hoogwaardige uitrusting voor de koninklijke marine, waaronder dieptemeters, zaklampen, kompassen en meer. Dit machinebouwbedrijf zou het bedrijf zijn dat samen met de Orolegeria Svizzera-werkplaats de Officine Panerai zou worden die we vandaag kennen. Door de ontwikkeling van instrumenten voor de Italiaanse Koninklijke Marine voort te zetten, vroeg Guido Panerai in 1916 een patent aan dat zou leiden tot een zeer belangrijke functie waardoor een Panerai zelfs vandaag nog opvalt.
Ze voldoen aan de militaire behoeften, Guido Panerai, kreeg een patent voor de methode om Radiomir te maken, een op radium gebaseerd poeder dat helderheid geeft aan de wijzerplaten van de instrumenten en apparaten. De pasta die is ontstaan door gebruik te maken van het zeer gif.webptige en radioactieve element radium. In die tijd wisten ze waarschijnlijk niet dat dit element een van de meest radioactieve stoffen is die de mens kent. Ze wisten zeker dat de Radiomir de instrumenten de broodnodige zichtbaarheid onder water gaf die de Italiaanse marine nodig had op een manier die we nu "lume" noemen. Tot op de dag van vandaag zijn instrumenten en horloges die zijn gemaakt met dit materiaal van Radiomir onveilig om te dragen dankzij de radioactieve eigenschappen van het element.
Een meerderheid van de instrumenten ontworpen voor de Italiaanse Koninklijke Marine maakte gebruik van deze Radiomir-stof omdat de dragers van de meters in wezen bekend stonden als menselijke torpedo's of Siluro a Lenta Corsa in het Italiaans. Laten we even een stapje terug doen en beseffen wat hun rollen waren, want het is eigenlijk best gek. Deze torpedo's hadden twee bemanningsleden in duikpakken die erop reden en het met lage snelheid in een vijandelijk schip stuurden, een mijn achterlatend en het vervolgens wegleiden. Omdat alle missies onder water werden uitgevoerd, was zichtbaarheid van het grootste belang. Aangezien de meeste van deze missies in het donker van de nacht moesten worden uitgevoerd, was het van cruciaal belang om de diepte, richting en tijd te kunnen zien. Op sommige nieuwere modellen zul je merken dat er een kleine Siluro, een Lenta Corsa of kortweg SLC op de wijzerplaat staat.
Het was pas in 1936 dat Officine Panerai hun eerste horloge-prototypes maakte die we hebben leren kennen als de "Radiomir"-kast. Dit specifieke prototype is gemaakt voor de kikvorsmancommando's van de First Submarine Group. Deze Radiomir was een 47 mm met een handopwindbaar mechanisch uurwerk en een waterbestendige band die over een duikpak gedragen kon worden. Historische archieven stellen dat er in 1936 slechts 10 van zijn geproduceerd. Deze eerste stukken staan bekend als de referentie 2533.
Om het prototype in productie te brengen, zou nog 2 jaar ontwikkeling nodig zijn en er waren onderweg een paar kleine wijzigingen. De nieuwe modellen hadden wat we hebben leren kennen als de sandwich-wijzerplaat die is voorzien van afzonderlijke platen om de wijzerplaat te maken. Op de bodemplaat zijn de cijfers en wapenstokken geschilderd, terwijl de bovenplaat alleen uitsparingen voor die indexen heeft en erboven is geplaatst. In deze latere kastontwerpen werden ook de draadschoenen iets aangepast. Deze modellen kregen de 3646 referentienummers.
Hoewel de horloges werden ontworpen en uitgevoerd door Officine Panerai, werden hun uurwerken geleverd door Rolex.
In de jaren 40 werden de eisen van de Italiaanse Koninklijke Marine nog gedetailleerder. Ze hadden de horloges nodig om zeer lange tijd onder extreme omstandigheden onder water te kunnen blijven en extreme spanningen te weerstaan. Om aan deze eisen te voldoen, heeft Officine Panerai de kabelschoenen aangepast van de draadversies die u in de vorige prototypes zag. Bij deze nieuwe modellen zijn de nokken gemaakt van hetzelfde blok staal voor een betere onderwaterweerstand en sterkte. Deze specifieke case-stijl werd gebruikt als inspiratie voor de collectie "Radiomir 1940's" die in 2012 werd geïntroduceerd.
In 1949 wordt de Radiomir-pasta vervangen door een met een nieuwe stof die bekend zal worden als Luminor. De nieuwe zelflichtgevende stof is een verbinding op basis van Tritium die werd beschermd onder een handelsmerkoctrooi dat in dat jaar werd ingediend. Deze nieuwe stofnaam is de inspiratie voor hun volgende lijn van historische horloges, de Luminor. (Vervolgens werd in de vroege jaren 2000 het gebruik van Tritium verboden en Panerai schakelde over op de stof die ze nu gebruiken, die bekend staat als SuperLuminova)
Met het begin van een nieuw decennium is de tweede wereldoorlog ten einde gekomen, de overgang van Radiomir naar Luminor is voltooid en nu gebruikt Officine Panerai hun onderzoek bij de ontwikkeling van het allereerste Luminor-horloge. Dit is de eerste keer dat we de kroonbescherming zien geïntroduceerd op de kussenvormige kast die eerder werd gebruikt in de Radiomir van de jaren 40. Dit specifieke prototype was de inspiratie voor de hedendaagse stukken met de "Luminor 1950's"-kast. Een voorbeeld hiervan ziet u in de 6152/1 van omstreeks 1946.
Pas in 1956, terwijl ze aan de "Egiziano" voor de Egyptische marine werkten, vroegen ze patent aan op de kroonbeschermende brug die we op de eerste prototypes zagen. Deze kroonwacht zou de iconische look worden die Panerai-horloges tot op de dag van vandaag zouden behouden.
In 1972 overlijdt Giuseppe Panerai, de zoon van Guido. Het beheer van het familiebedrijf, evenals de leveringscontracten van de Italiaanse marine, worden overgedragen aan ingenieur Dino Zei, die de naam verandert van "G. Panerai & Figlio” naar “Officine Panerai S.r.L.”. Gedurende deze tijd leverden ze continu instrumenten zoals de kompassen, polsdieptemeters en zaklampen die onder extreme waterdruk kunnen worden gebruikt. De horloges die werden geproduceerd en uitgegeven aan de Marina Militare (Italiaanse marine) werden niet meer uitgegeven omdat ze niet erg kosteneffectief waren of niet voldeden aan de marinespecificaties die op dat moment nodig waren.
Pas in 1993 wilde Officine Panerai hun producten op de civiele markt lanceren. Op dit moment introduceren ze 3 limited edition-horloges aan het publiek, de Luminor, The Luminor Marina en de Mare Nostrum. De Mare Nostrum, die er niet uitzag als een typisch Panerai-horloge, haalde zijn inspiratie uit de historische modellen die werden gemaakt voor de commando's van de Tweede Wereldoorlog. Dit stuk werd een van de meest gewilde stukken door verzamelaars in de moderne tijd. De Luminor was in feite een basiswijzerplaat zonder complicaties, terwijl de Luminor Marina een kleine tweede subwijzerplaat had in plaats van de 9 op de wijzerplaat.
In 1995 zwierf acteur Sylvester Stallone door de straten van Italië op zoek naar een horloge voor zijn aankomende film Daylight. Hij raakte geïntrigeerd door de Panerai Luminor in Rome en kocht het. Vanwege zijn algehele liefde voor het horloge, werkte hij samen met Officine Panerai om een kleine partij horloges te maken met zijn handtekening op de achterkant van de kast. Deze horloges zouden bekend komen te staan als de Slytech en een meerderheid van hen werd door Sylvester geschonken aan zijn vrienden en familie. De bekendheid die Sly aan het merk Officine Panerai bracht, leidde tot de heropleving van het merk in de mainstream met de hulp van enkele van zijn Hollywood-vrienden, zoals Arnold Swarzeneggar, die al heel lang fan van het merk is.
Deze stijgende populariteit bij consumenten en media trok de aandacht van The Richemont Group (destijds bekend als Vendome Group). In 1997 verwierf The Richemont Group Officine Panerai en vestigde snel een distributienetwerk in Italië. Als we met verzamelaars van het merk spreken, zijn er een paar opmerkelijke tijdsperioden in het merk Panerai. Pre-V, of Pre Vendome uit 1994-1997 en Vendome uit 1997 en later. Natuurlijk heb je voor dit alles de Vintage Panerai die je normaal gesproken in veilingen en privécollecties ziet verschijnen.
In de loop der jaren zijn er veel verschillende modellen Panerai horloges voor het publiek uitgebracht. Momenteel bestaat de Officine Panerai-lijn uit de Luminor, Radiomir, Radimor 1940's, Luminor 1950's en Submersible Case als onderdeel van hun productielijn. Deze horloges vallen in 4 categorieën; Historische, hedendaagse, Manifattura en speciale edities. Hoewel de complicaties, bewegingen en het materiaal van de behuizing zijn veranderd, is het ontwerp van de behuizing zeer trouw gebleven aan hun historische wortels. Het is deze onmiskenbare look die een Panerai-horloge van elke afstand kan identificeren. Elk stuk houdt nog steeds vast aan het DNA van hun vintage horloges.
In 2001 keerde het merk terug naar zijn roots door een complete make-over te doen op zijn historische boetiek in Florence, gelegen aan de Piazza San Giovanni. Voor verzamelaars is deze boetiek een must om te bezoeken, omdat zoveel van de geschiedenis van de merken hier begon. Het jaar daarop openden ze hun Manufacture in Neuchatel, Zwitserland. Met deze opening hebben ze snel een pad uitgestippeld om het merk te onderzoeken en te ontwikkelen in alle aspecten, zoals technisch en functioneel. Zoals eerder vermeld, gebruikte Panerai tot nu toe uurwerken van andere merken, variërend van Rolex, Angelus tot ETA.
Met de opening van deze nieuwe Manufacture konden ze in 2005 hun allereerste interne uurwerk uitbrengen. Het handopwindbare P.2002-kaliber had een GMT-functie en een gangreserve van 8 dagen, net als het Angelus-uurwerk dat in de jaren 40 werd gebruikt. In slechts een korte tijd heeft Officine Panerai een aantal zeer gecompliceerde stukken onderzocht en ontwikkeld, zoals de gepatenteerde tourbillon-kast in hun P.2005-beweging en meest recentelijk dit jaar met hun meest gecompliceerde horloge ooit, de PAM600 Carillon Tourbillon Minute Repeater in Red Goud.
Door de jaren heen hebben we een evolutie van een merk van een bescheiden begin kunnen zien uitgroeien tot een wereldwijde krachtpatser met een cultstatus die naar mijn mening ongeëvenaard is in de horloge-industrie. Panerai-fans, of Paneristi's zoals ze graag worden genoemd, hebben een band die bijna net zo lang duurt als het merk voor het publiek beschikbaar is geweest. Het is deze "broederschap" die leidt tot wereldwijde ontmoetingen met stukken uit elk tijdperk van het merk. Het zal interessant zijn om de voortdurende vooruitgang en ontwerpwijzigingen te zien die in de pijplijn zitten binnen de muren van de Manufacture in Zwitserland. Op naar de volgende 150+ jaar Officine Panerai!
Khalil Ghorbani is de oprichter van Panerai Central, een site voor enthousiastelingen en een sociale aanwezigheid gewijd aan alles wat met Officine Panerai te maken heeft. Het is ontstaan uit pure passie voor het merk in de hoop nog meer Panerai-fans binnen de community samen te brengen via sociale platforms.
Panerai Centraal
Je zult ook houden van:
Panerai Luminor duikt weer op met de Blu Mare-editie
Geschiedenis van de NATO-horlogeband
100 beste horloges onder $ 1.000
