Weinig sporten evolueren voortdurend zo sterk als surfen. Terwijl sommigen afhankelijk zijn van de vooruitgang van technologie om te gedijen (bijv. F1), en anderen hun identiteit vinden in traditie, met weinig tot geen veranderingen in decennia na decennia (bijv. golf), past surfen zich zowel aan zijn omgeving aan als het beïnvloedt. .
Van de grootte van de boards tot de manier waarop ze worden bereden, surfen begon als een subcultuur die eind jaren '60 met een middelvinger naar maatschappelijke normen zwaaide, en is nu een levensvatbare carrièreoptie voor degenen die hun professionele top berijden .
En weinig landen hebben zoveel invloed gehad op de surfwereld als Australië. Sinds de Hawaïaanse nationale hertog Kahanamoku in 1915 voor het eerst een longboard sneed op het zoetwaterstrand van Sydney en op de golven stond, terwijl toeschouwers vol ontzag toekeken, is Australië geobsedeerd. Het board met V-bodem, dat een belangrijke rol speelde bij de ontwikkeling van shortboardsurfen, is een Australische uitvinding, en als je een pijl naar een muur gooit die bedekt is met verschillende surfkledingmerken met internationale reputatie, kun je er zeker van zijn dat de naam die je hit zou zijn start down under hebben gevonden.
Een ding dat al decennia en decennia hetzelfde is gebleven, is de waarheid dat elke surfer niet kan wachten tot het weer warmer wordt, zodat ze hun wetsuits kunnen verwisselen voor de favoriete surfkleding: boardshorts.
Boardies zijn meer dan alleen een surfaccessoire dat wordt gedragen door bewoners van de golven die een comfortabele outfit nodig hebben: ze zijn een zomers item voor iedereen die aan zee woont (en in veel gevallen ook niet in de buurt van de zee). de sport waarvoor ze eerst werden ontworpen is blijven evolueren, net als het aanbod van surfbedrijven, die hebben geïnvesteerd in een aantal serieus wetenschappelijke, vooruitstrevende ontwikkelingen om de manier waarop mensen surfen door de jaren heen te verbeteren.
Wat tegenwoordig een bescheiden boardshort lijkt, heeft vaak weinig gemeen met die uit de begindagen van het surfen. Nieuwere, lichtere materialen met vochtafvoerende eigenschappen, beproefde sluitingen en hi-tech stiksels, allemaal gebruikt om de meest comfortabele short te creëren met de grootst mogelijke bewegingsvrijheid.
Quiksilver kwam in 1969 op het toneel in Australië, in Torquay in Victoria. In de 50 jaar daarna hebben hun boardies zowat elke andere veranderende modetrend die je tegenkomt doorlopen; van strakke trunks tot baggy shin swingers; neon prints tot conservatieve kleurstellingen, en drukknopen tot old getrouwe: klittenband. En door dit alles is het merk trouw gebleven aan zijn motto: 'If you can't rock 'n' roll, don't fucken come.'
Dit jaar bracht Quiksilver drie nieuwe capsules uit om drie van de grootste surftijdperken te herdenken, en hoe hun ontwerpen hebben bijgedragen aan de manier waarop de wereld naar surfen keek. Hier bekijken we enkele van de prints, kleuren, gezichten en stijlen die bewezen hebben dat de surfgeschiedenis een van de rijkste en meest oprechte onderwerpen is die je waarschijnlijk in elke sportdiscipline zult tegenkomen.
ST Comp
Toen de jaren '90 zich eenmaal definitief hadden gevestigd als het tijdperk van sportinnovatie, volgde surfkleding snel het voorbeeld, en nieuwe materialen die meer beweging mogelijk maakten, stelden pro-surfers in staat brede, vegende bewegingen en grote antennes op te nemen in hun standaard trucprocedure.
Net zoals de Formule 1 rond deze tijd ongelooflijk populair was geworden, won surfen aan populariteit als kijksport en werden professionals sneller, dynamischer in hun prestaties en competitiever. Wat mensen op een golf zagen, ging van indrukwekkend naar kenners naar indrukwekkend voor iedereen, en enkele van de grootste bekende namen van vandaag maakten op dat moment hun eerste indruk.
Een van deze namen is natuurlijk Kelly Slater. Kelly vermeed de rebelse surfer-persona en bracht een houding aan het surfen die congruent was met de moderne professionele atleet. Kelly's onberispelijke techniek, die in zijn rookiejaar op het toneel verscheen, werd alleen geëvenaard door zijn bereidheid en vermogen om grenzen te verleggen. Voor de eerste keer ooit begonnen wetenschap en surfen samen te werken, betere boards, betere vinnen te ontwikkelen en Kelly deed dit als, nou ja … een vis in het water.
Nu, drie decennia nadat hij voor het eerst in zijn ST Comp's peddelde, heeft King Kelly zijn pensionering aangekondigd. Terugkijkend is er geen aspect van professioneel surfen dat hij niet heeft aangeraakt, gekocht, veranderd of opnieuw uitgevonden. Sinds hem is de sport nooit meer hetzelfde geweest en de ST Comp-collectie staat symbool voor deze dramatische verschuiving die plaatsvond in de surfwereld - een die de sportwereld ten goede en voor altijd veranderde.
Echo Beach
Echo Beach is pas deze week uitgebracht en is een van de meest opwindende sets met dope-ontwerpen uit een tijdperk dat een onuitwisbare stempel op het surfen heeft gedrukt.
De naam alleen al brengt flitsen terug van een van de meest iconische gitaarriffs van 1980. De twang van Martha & The Muffins-gitarist Mark Gane's Les Paul - niet traditioneel een instrument geassocieerd met surfen - is onmiskenbaar (en surf heeft nooit veel om traditie gegeven, hoe dan ook).
Iemand die nooit, van negen tot vijf, zijn tijd op het werk hoefde door te brengen, is viervoudig wereldkampioen surfer Mark Richards, een van de eerste deelnemers aan Quiksilver's uitgebreide talentstal. Richards verbaasde de wereld in de jaren zeventig als tiener en speelde een belangrijke rol in hoe de Australische perceptie van surfers veranderde van een stel langharige nietsnutten in hun behandeling als serieuze sporters.
Tegen de tijd dat Echo Beach de ether deed ontploffen, had Richards een flink aantal serieuze titels voor zichzelf verzameld, en Quiksilver's boardies werden een gewone must-have naarmate meer en meer mensen een surfplank begonnen op te pakken en op het schuim te slaan. De Echo Beach-capsule van Quiksilver is de kleermakersbelichaming van een van de meest opwindende en vormende tijdperken van surfen.
Oorlogsverf
Het ongemakkelijke tijdperk van het einde van de jaren '80-begin-van-de-jaren '90 heeft misschien een aantal van de meest twijfelachtige hiphop (of de beste, afhankelijk van wie je het vraagt), de slechtste kapsels en overmatig gebruik van schoudervullingen in de geschiedenis van, nou ja, kleding, maar het leidde ook tot een nieuwe trend. Grafitti kwam vrij goed in de buurt van surfen. Beiden zijn rebels en bieden weinig meer dan een middelvinger aan conventie, en ze werden allebei ook verdomd populair.
We weten niet helemaal zeker of Ross Clarke Jones werd geboren zonder een fuck te geven of ze gewoon allemaal te vroeg in zijn leven heeft opgebruikt, maar hoe dan ook, de jaren tachtig en Ross waren een match made in heaven. De originele Australische 'Hellman', Ross was nooit iemand die titels won en er mooi uitzag. Hij wilde alleen maar op neushoorns rijden.
Surfen kost je de prijs van een goedkoop board en wat tijd. Op een vergelijkbare manier konden grafartiesten hun kunst relatief goedkoop voor de hele wereld laten zien, omdat elk gebouw, elke trein en elke tunnel een tweede doel diende: een leeg canvas. En, net als surfen, als je degene was die de zijkant van een muur besproeide, wist je dat het pure kunst was, wat 'de man' ook te zeggen had (en hoe groter de muur, of het nu water of mortel was, hoe groter de beter).
Net als degenen die destijds hun sporen hebben achtergelaten met een spuitbus, heeft Clarke Jones een onuitwisbare stempel gedrukt op de surfwereld en op de psyche van Australië, wat eens te meer bewijst dat niemand grotere kokosnoten heeft dan een Australiër op een surfplank.
En de gekke klootzak is nog altijd het doen.
Warpaint is beschikbaar vanaf september en is Quiksilver's hommage aan dit creatieve tijdperk.
De evolutie van Quiksilver
De aard van de voortdurende ontwikkeling van surfen in al zijn aspecten laat weinig ruimte voor merken om op hun lauweren te rusten. Terwijl Quiksilver naar hun erfgoed knikt met deze exclusieve capsules, die het hele jaar door sporadisch worden uitgebracht, staan ze nog steeds het meest bekend om hun onvermoeibare inzet voor het ontwikkelen van betere boardies. En er zijn genoeg surfers die de hi-tech kant van modern surfen als een grote trekpleister zien, en liever met de nieuwste en beste uitrusting rijden dan een golf van nostalgie.
Quiksilver's doorlopende Highline-collectie is ontwikkeld met de familie van pro-surfers van het bedrijf, met als hoogtepunt een reeks moderne ontwerpen die allemaal zijn vervaardigd voor comfort, duurzaamheid, originaliteit en veelzijdigheid. De vochtafvoerende kwaliteit van de duurzaam geproduceerde materialen is zo comfortabel en praktisch dat het zelfs het favoriete kledingstuk is geworden voor sportschooljunkies die op zoek zijn naar een beter geschikt type slijtvaste actieve kleding.
Dit zijn de boardies die worden gedragen door enkele van de grootste namen in het professionele circuit. Van Jeremy Flores tot Mikey Wright; Kanoa Igarashi tot Jesse Mendes, degenen die meer tijd op het strand doorbrengen dan in bed, zijn nog steeds gecharmeerd van Quiksilvers vermogen om de beste boardies te maken die er te koop zijn.
