A. Lange en Söhne is zonder twijfel een formidabele naam in de uurwerken. Dit is geen wegwerpopmerking. Het Germaanse merk heeft meer kansen dan de meeste overwonnen om ons de uurwerken te brengen die we vandaag kennen en waar we van houden. In 1945 werd het belangrijkste productiegebouw van A. Lange en Söhne op tragische wijze, zij het met opzet, verwoest tijdens een bombardement in de laatste nacht van de Tweede Wereldoorlog. Met de onteigening van het bedrijf in de Sovjet-zone, verdwenen A. Lange & Söhne in het niets. Dat was totdat de Berlijnse Muur in 1989 viel - vanaf daar pakten Walter Lange en Gunter Blumlein de stukken op en gaven het merk een nieuwe vorm, wat ons opmerkelijke uurwerken bracht, zoals de Tourbillon Handerwerkskunst uit 1815 en de Datagraph Perpetual Chronograph.
Dit jaar was de lancering van het Lange 1 Anniversary-uurwerk bij SIHH. Een eerbetoon aan Walter Lange, dit stuk markeert het 25-jarig jubileum sinds de visie van Walter Lange en zijn partner Günter Blümlein werkelijkheid werd. Anthony de Haas, directeur productontwikkeling bij A. Lange & Söhne herinnert ons eraan dat het loont om nederig te zijn bij het eren van een icoon.
“De eerste Lange 1 werd 25 jaar geleden gelanceerd. Het was een compleet nieuw horloge en een nieuw merk - het was een beetje speciaal ontwerp en het werd een icoon. Dat is tenminste wat u en de pers schrijven… we noemen het geen icoon. Het is niet aan ons om te beoordelen of het een icoon is of niet.
In de loop van de 25 jaar hebben we natuurlijk de hele productfamilie verder ontwikkeld, met verschillende variaties en functies en complicaties. Toen zeiden we: "Wat gaan we doen om het te vieren?" U wilt iets vieren, want voor ons was een belangrijk punt ook wijlen de heer Blumlein, samen met Walter Lange een van de twee oprichters.”
Jubileumstukken zijn een hoeksteen van de uurwerkenscène, waarbij veel horlogemakers hun oprichters en medewerkers onderweg vieren. Toch zoekt niet iedereen dit soort eerbied, aldus De Haas.
“We spraken over Walter Lange en vorig jaar hadden we een eerbetoon aan Walter Lange - hij stierf pas twee jaar geleden, dus we wisten wat we moesten zeggen. Maar meneer Blumlein, we hebben er nooit zoveel over gesproken, en we hebben hem nooit genoemd of iets in de horloges gemaakt dat naar hem verwijst. Hij zou er nooit van hebben gehouden, om eerlijk te zijn. Hij zei: "Onzin! Het horloge is de held, niet ik”, en eigenlijk is het hetzelfde voor Walter Lange.”
Op dit jaar onthulden SIHH, A Lange en Söhne de nieuwe Zeitwerk Date; een revolutionair stuk voor het merk met springende digitale displays voor de uren en minuten en een uiterst complexe beweging gemaakt door een constant echappement. De Haas herinnert ons eraan dat innoveren op iets dat zo gevestigd is als het Zeitwerk niet altijd perfect uitpakt.
"Als je terugkijkt op 10 jaar geleden, in mei 2009, presenteerden we het en we zagen dat horloge als een nicheproduct zoals "ah, dat is meer voor horloge-geeks", weet je wel? Het was digitaal en had het vreemde gezicht, en we waren een beetje "oh oh oh oh … weet je?" Het was zo ontzettend spannend, en we waren zo verrast door de reactie, door de feedback, en ze zeiden "Wauw, dit is geweldig!", er waren mensen van "oh ik haat dat". Ik vond het prima, maar het meest was: "wauw, ik vind het geweldig, ik wil het, ik hmm", en het was een behoorlijk duur horloge. Natuurlijk begin je te denken: "Oh wauw, misschien kunnen we … wauw, misschien kan het een soort gezin worden?" - als meer ideeën kunnen integreren.”
De Haas zegt dat het nieuwe stuk krachtiger is dan zijn voorganger, ondanks dat het weer dunner is gemaakt, en vertelt ons over de uitdagingen waarmee men wordt geconfronteerd bij het innoveren op grootsheid.
“Het is nogal een innovatie, je zou het Zeitwerk next generation of Zeitwerk 2.0 kunnen noemen. Het is gek. Niet dikker, 0,3 millimeter dun - dunner dan de reguliere Zeitwerk. Het klinkt niet veel, maar 0,3 millimeter is veel voor een horlogemaker en dat voel je. En dan begin je te denken: "Oh wauw, maar het zou geweldig kunnen zijn" normaal moet je aan de kroon trekken om de tijd in te stellen, en je bleef eeuwenlang draaien. Alleen, dat is alleen het gevoel, dan hebben we een andere pusher voor het uur apart geïntegreerd, en de datum is niet zomaar een wijzer of iets dergelijks. Het is een glazen ring en daaronder zit een ring met een rode segmentatie.”
Ondanks dat hij de afgelopen tien jaar een zware hand heeft gespeeld in de ontwikkeling van veel uurwerken, onthulde De Haas dat hij geen favoriet is als het om zijn 'kinderen' gaat.
“Ik heb 2 dochters, twee meisjes. Ik kan je niet zeggen wat favoriet is.” grapte hij.
“Maar het is echt heel moeilijk. Ik heb verschillende favorieten omdat elk horloge voor mij een verhaal heeft. De Datograph, ik zou kunnen zeggen ja, dat is een favoriet. De standaard eerste Datograph. Waarom? Dat was het eerste Lange & Söhne-horloge dat ik in mijn handen had, en ik was zo gehamerd op het uiterlijk en het uurwerk, als horlogemaker, en het was meneer Blumlein die het me liet zien.”
In een zee van eerbetoon aan uurwerken, waarvan sommigen het enige belangrijkste verschil een esthetische verandering zijn, gebruiken A Lange & Söhne terugkijken als een kans om vooruit te komen. Hun nieuw onthulde stukken zijn zoveel meer dan de som van hun delen dankzij de rijke, zij het sombere, geschiedenis die door de aderen van het merk stroomt en als de inspanningen van dit jaar iets opleveren, de Germaanse meesters van de tijd bij A. Lange & Söhne zijn nog maar net begonnen.
