Van stoffige woestijnpoepgaten tot scharrelkoeien met vrije uitloop, tot de speelplaatsen voor bin-kippen van onze megasteden, Shit Towns van Australië is een gids voor de woestenijen van beton, fibro en methamfetamine die we graag thuis noemen.
Eerst met hun virale Facebook-pagina 'Shit Towns of Australia', hebben Rick Furphy en Geoff Rissole een boek met dezelfde naam uitgebracht. Het geeft ons een kijkje in de shit-ton waardeloze steden die we hier in dit heilige zonovergoten land van ons hebben gekregen, met profielen over waar we niet mogen bezoeken, of waar we godverhoeds verblijven. Het bestverkochte debuut van Furphy en Rissole Shit Towns van Nieuw-Zeeland won de Poolitzer Prize, de Poobody Award en de Nobelprijs voor Shiterature.
Volgens de auteur bespreekt het boek zestig dorpen en steden aan de hand van een reeks wetenschappelijke criteria die zijn ontwikkeld aan de illustere 'University of Nimbin', die uitgebreid veldonderzoek combineert met een verlangen om te beledigen en waar mogelijk: gevoel voor humor. Byron Bay, Newcastle, Sydney, Wollongong, Canberra, Coffs Harbour en Central Coast zijn allemaal opgenomen in de vouw.
Naast veel gelach heeft het boek veel ontevreden inwoners van de shitty-stad verzameld, waarbij een districtsburgemeester voorstelde dat de auteurs zouden worden neergeschoten. “Plaats geen shit over mijn geboortestad. you need a ass whoopin”, schreef een lezer uit Mandurah. “dis iz h8 speak m8”, beweerde een ander uit Sydney.
Het ziet eruit als een fatsoenlijke lezing en het zou geen slecht klein kerstcadeau zijn.
