Het bewijs van hoe ver we zijn gekomen sinds de dagen van paard en wagen, zijn supercars en hypercars, die beide de auto-industrie tot de meest buitensporige extremen drijven. Als zodanig kun je je afvragen: wat classificeert een supercar? En terwijl we toch bezig zijn, wat classificeert een hypercar? Simpel gezegd, een supercar is een sportwagen waarbij alle denkbare meetwaarden tot het uiterste zijn aangezwengeld. Dat wil zeggen, supercars streven naar de hoogste plank in termen van prijs, schaarste, functies en prestaties. Hypercars zijn daarentegen als de bovenste laag van die bovenste plank en vertegenwoordigen alleen de romigste van het gewas. In dezelfde zin dat alle miljardairs ook miljonairs zijn, zijn alle hypercars ook supercars, maar niet andersom. Sta ons toe om hieronder toe te lichten, waar we supercars, hypercars en de verschillen tussen de twee onderzoeken.
Dit artikel maakt deel uit van onze On the Road-serie.
Je zult ook houden van:
Zoom in op een geweldige Aussie Road Trip met de Mazda MX-5 RF
Zes beste YouTube-techrecensenten
Top 10 Australische mode- en lifestylesites en blogs voor heren
Wat is een Supercar?
Hoewel de term 'supercar' helemaal teruggaat tot de jaren twintig, kwam het concept zoals we dat nu kennen pas eind jaren zestig echt van de grond. Volgens de legende begon het allemaal in 1965, toen de Amerikaanse autofabrikant Ford de GT40 bouwde om beter te kunnen concurreren met Ferrari in professionele races. Kort daarna bracht Ford een weglegale versie uit, die 335 pk leverde, topsnelheden van 172 mph en de mogelijkheid om in 5,1 seconden van 0 naar 60 te gaan. En hoewel die specificaties volgens de huidige sportieve normen relatief tam lijken, waren ze in die tijd in wezen nooit buiten de speedway gezien, wat de auto behoorlijk revolutionair maakte toen hij werd uitgebracht.
Gezien het competitieve karakter van autofabrikanten, was het niet meer dan normaal dat een reeks bedrijven Ford's coattails op de voet volgden en hun eigen extreme machines uitbrachten. Elke auto leverde opmerkelijk hoge snelheid, vermogen en kosten. We hebben het over klassieke ritten zoals de Aston Martin DB5, Maserati Ghibli Spyder, Shelby Cobra 427 en Lamborghini Miura onder anderen. Dit waren niet alleen sportwagens van de volgende generatie, dit waren supercars.
Voor alle duidelijkheid: de term 'supercar' is geen officiële term, wat betekent dat er geen industrierichtlijnen zijn waaraan een merk zich moet houden voordat het zijn nieuwste road warrior een supercar noemt. Als gevolg hiervan blijft er onder experts en enthousiastelingen veel discussie over wat precies kwalificeert als een supercar. Kijk bijvoorbeeld naar modellen als de Ariel Atom of Corvette Z06. Beide tout halsbrekende snelheden en opmerkelijk vermogen, maar bescheiden prijskaartjes in vergelijking met de meeste supercars. Met andere woorden, beide auto's bieden - en soms de beste - de prestatie-aspecten van hun supercar-tegenhangers, maar zijn veel goedkoper. Om nog maar te zwijgen van het ongebreidelde, simplistische ontwerp van de Atom of de wijdverbreide beschikbaarheid van de Z06.
Betekent dat technisch gezien dat de Atom en Z06 niet als supercars kunnen worden geclassificeerd? Het hangt ervan af aan wie je het vraagt. Sommigen zullen zeggen dat schandalige prijskaartjes, opvallende ontwerpen en beperkte hoeveelheden essentiële onderdelen zijn van de moderne supercar. Anderen beweren dat als een sportwagen dezelfde basisspecificaties levert (ton aan pk's, snelle acceleratie, hoge topsnelheden) als een supercar, dat alleen al voldoende is om hem te kwalificeren. Net als sportfans, zijn autoliefhebbers het niet echt eens over alles (of iets), en bepalen wat een supercar is, is natuurlijk geen uitzondering op de norm.
Hoewel we hier niet zijn om partij te kiezen, neigen we naar het idee dat supercars het hele pakket leveren. Immers, als iemand zomaar een dealer zou kunnen binnenlopen en in een supercar naar buiten zou kunnen rijden, ondermijnt dat dan niet de hele verwaandheid? Bovendien is het ontwerp of de esthetiek van een auto net zo belangrijk voor zijn aantrekkingskracht als de specificaties of beperkte beschikbaarheid. Last but not least, als je tonnen extra geld laat vallen op een "supercar" die een vergelijkbaar ontwerp en dezelfde prestatiestatistieken biedt als een goedkoper massaproductiemodel, kan het worden gesuggereerd dat de fabrikant zijn belofte van prestaties niet heeft waargemaakt en exclusiviteit. Met andere woorden: je hebt je supercar niet verstandig gekozen. Maar dat betekent niet per se dat we de minder exclusieve kanshebbers moeten gaan tegenwerken.
Met dat in gedachten houden we vast aan de traditionele definitie van een supercar. Ze moeten allemaal speciaal zijn in elk opzicht, dat wil zeggen beschikbaarheid, vakmanschap, prijs, luxe en prestaties. Concreet moet de auto worden ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een kleine groep professionals aan de top van hun kunnen. In het verlengde hiervan zou het volgende model uiterst beperkt in aanbod en hoog in kosten moeten zijn, waardoor het zijn eigen onderscheidende status weerspiegelt. Evenzo moet de supercar in elk opzicht perfectie uitstralen, niet alleen snelheid en kracht. Alles, van het chassis tot de stoelen, moet inderdaad onberispelijk zijn. Dat gezegd hebbende, blijven prestaties de belangrijkste maatstaf van een supercar, wat betekent dat acceleratie, pk's, koppel en topsnelheid allemaal de beste in hun klasse moeten zijn.
Wat is een hypercar?
Als alleen de meest extreme supercars voldoende zijn, wil je een hypercar kopen. Zie het als naar de dichtstbijzijnde bar gaan, de drank van de bovenste plank bekijken en dan beseffen dat er een plank boven is met uiterst zeldzame flessen achter het glas. Inderdaad, het is allemaal van de bovenste plank, maar hypercars zijn tippy bovenste plank.
Natuurlijk, net als de drank achter het glas, is niet alle tevredenheid gegarandeerd. Bovendien kan een bar een bepaalde fles achter het glas hebben, terwijl een andere bar diezelfde fles een plank eronder kan hebben. Ondertussen zou de discrepantie liefhebbers van dranken heel goed kunnen aanzetten om te betogen over de vraag of die specifieke fles zijn tippy status van de bovenste plank waard is.
Evenzo is er veel discussie als het gaat om het classificeren van een supercar als een hypercar. Niet alleen dat, maar hypercars kunnen af en toe worden gedegradeerd tot supercar-status nadat iets nog extremers is uitgerold. Een recent voorbeeld zou zijn dat de Lamborghini Murcielago een tandje lager wordt gezet in het kielzog van de Lamborghini Aventador. Zoals te verwachten is, leidt het allemaal tot veel heen en weer bij liefhebbers, verzamelaars en kenners.
De meesten zijn het erover eens dat het verschil tussen een supercar en een hypercar analoog is aan het verschil tussen een high-end sportwagen en een supercar. Met andere woorden, neem elke denkbare maatstaf die je zoekt in een supercar en ga verder dan je dacht dat mogelijk was. Zo kom je uit bij een hypercar.
De meesten zijn het er ook over eens dat de Bugatti Veyron uit 2011 de eerste onbetwistbare hypercar was. Een van de waanzinnige kenmerken was een 16-cilindermotor die goed was voor 1200 pk, 1106 lb.-ft. koppel en een topsnelheid van 253 mph. Ook onderdeel van het pakket waren voorzieningen zoals surround-sound luidsprekers en airconditioning (in wezen onbestaande bij sportwagens van dit kaliber). De auto kostte $ 5 miljoen om te bouwen, een waanzinnig hoge prijs voor één auto.
Sommigen kijken misschien naar supercars en hypercars en denken dat ze klinken als niets anders dan een hoop overbodig volwassen speelgoed. Deze knallers in beperkte oplage zijn echter zoveel meer dan dat. Om te beginnen zijn het echte werken van moderne autokunst. Bovendien drijft de ontwikkeling van hypercars ingenieurs en ontwerpers vaak over hun grenzen, wat leidt tot enkele substantiële innovaties. Uiteindelijk sijpelen die innovaties door naar supercars en premium sportwagens. Functies zoals beweegbare aerodynamica en krachtige hybride aandrijflijnen waren bijvoorbeeld ooit puur het spul van hypercars, maar nu beginnen ze in supercars te verschijnen. Vanwege dit 'trickle-down'-effect moeten hypercar-ingenieurs op zoek naar nog nieuwere en betere innovaties om de 'hypercar'-status en het bijbehorende prijskaartje te rechtvaardigen.
Uiteindelijk kunnen supercars worden gezien als sportwagens op steroïden, terwijl hypercars kunnen worden gezien als sportwagens opheel goedsteroïden. Daarin ligt het verschil tussen hypercars en supercars. Bij het nastreven van uitersten wordt innovatie echter een noodzaak. In dat opzicht zijn zowel supercars als hypercars meer dan alleen huisdierenprojecten, speelgoed of zelfs kunstwerken - ze zijn motivatoren voor verbetering en innovatie als geheel. Wat we hier echt proberen te zeggen, is dat je niet moet zweten als je je geen supercar of hypercar kunt veroorloven, omdat hun onderscheidende statistieken op een dag kunnen verschijnen in een auto die je je kunt veroorloven. Natuurlijk, wanneer die dag aanbreekt, kan men zich alleen maar voorstellen hoe de hypercars eruit zullen zien. En zo gaat de cyclus verder…
Dit artikel maakt deel uit van onze On the Road-serie.
Je zult ook houden van:
Zoom in op een geweldige Aussie Road Trip met de Mazda MX-5 RF
Zes beste YouTube-techrecensenten
Top 10 Australische mode- en lifestylesites en blogs voor heren
