Actiefilms zijn evenzeer een vaste waarde in de Amerikaanse psyche als hotdogs en muscle cars; Elvis en kindje Jezus. En Hollywood kent maar al te goed de winnende formule die zwervers op stoelen en dollars zal zetten via de schatkist van het openingsweekend. engel is gevallen, de nieuwste aflevering in de filmreeks "… Has Fallen", volgt deze formule tot een T, en doet het voor het grootste deel goed.
Toen hij vorige week telefonisch vanuit LA met Men Life Web Journal sprak, was de gewaardeerde acteur Morgan Freeman zo vriendelijk om zijn eigen inzicht te geven in wat het actiegenre precies zo'n evenement maakt voor het Amerikaanse publiek in het bijzonder: "Weet je wat, ik denk dat actie films zijn altijd al vermakelijk geweest. Ze halen je zo ver uit je normale, alledaagse, saaie leven. En we mogen plaatsvervangend leven als slechteriken of helden.
“Ik denk dat we het bijna altijd eens zijn, ik bedoel, we associëren ons met het een of het ander. En soms heb ik films gezien en uiteindelijk trek ik voor de slechterik.
"Meestal trek je voor de goede man", voegt hij er nadrukkelijk aan toe.
Freeman, nu 82, is alomtegenwoordig in termen van filmische zichtbaarheid. Hij heeft het publiek tientallen jaren gecharmeerd op zowel het podium als het scherm, maar zijn carrière vertoont geen tekenen van vertraging. Sterker nog, op een leeftijd waarop de meesten met pensioen zouden gaan (ik vertel Freeman dat meer dan enkelen in zijn gekozen carrière ook jong sterven) of terugdeinzen voor rollen die een zekere mate van lichamelijkheid vereisen, lijkt Freeman net zo enthousiast als altijd om te darten in de strijd.
Zijn karakter, Allan Trumbull, was de afgelopen twee iteraties vice-president van de Verenigde Staten. Olympus is gevallen en Londen is gevallen, maar bevindt zich in het ovale kantoor voor de derde film. Freeman, die eerder Nelson Mandela en God heeft geportretteerd, is nauwelijks nieuw in rollen met een bepaald niveau van gravitas: "Ik heb gekeken. presidenten sinds FDR. Ze zijn allemaal anders, dus je hoeft er niet een te imiteren”, grapt hij.
Wat betreft het opnieuw spelen van de rol voor de derde keer, is zijn antwoord meer feitelijk: “Er is geen reden om een rol niet opnieuw op te nemen. Ten eerste, ze betalen je goed. En nummer twee, de eerste twee waren behoorlijk succesvol. Er is dus geen reden.
“Vooral als je een, wat is, zou ik overwegen, een nog beter script hebben. Een betere verhaallijn. Betere, diepere karakteriseringen.”
Zijn onmiskenbaar rijke stem, die is gebruikt voor talloze tv-advertenties en documentaire voice-overs, rinkelt over de telefoonlijn alsof hij regels aan het lezen is, en als hij wordt ingedrukt op hoe hij een rol kiest, is het gemakkelijk te begrijpen hoeveel de lijn tussen "beroep" en "levensstijl" zijn vervaagd voor wat zeker een van Hollywood's meest gerespecteerde is. “Nou, het is een vak. Dat is wat ik doe', zegt hij nuchter.
"Als ik de kans krijg om het te doen en ik denk dat het de moeite waard is om te doen… Ik ben hier nu lang genoeg om dat soort beweringen te kunnen doen - als het de moeite waard is om voor mij te doen. Dan, ja. Dat is waarom ik hier ben."
engel is gevallen ziet hoe een oudere Gerard Butler, verslaafd aan pijnstillers, en zijn baan terugkeren als agent Mike Banning van de geheime dienst. Belast met het persoonlijk beschermen van de president, zorgen de klassieke ondertonen van vertrouwen en verraad, verweven met explosies en geweervuur, voor een paar vermakelijke uren.
En hoewel het misschien geen Oscar-winnend materiaal is, spelen de met sterren bezaaide castleden (Jada Pinkett Smith, Piper Perabo, Lance Reddick, Tim Blake Nelson en Danny Huston voegen zich bij Butler en Freeman op het scherm) hun rol goed en voldoen ze aan de vereiste boxen die een film commercieel succesvol zullen maken, vijfsterrenrecensies mijdend voor kassucces, zoals het geval was met zijn voorgangers.
Het enige komische reliëf waarover we tijdens de film kunnen spreken, komt van de onnavolgbare Nick Nolte als Bannings vervreemde vader Clay - een bijna vergelding voor zijn briljante vertolking van de fictieve fraudeur "Four Leaf" Tayback in de briljante film van 2008. tropische donder. De samenzweerderige, ex-Vietnam gekke trope wordt overspeeld, maar Nolte is hier goed in, dus het werkt.
En het lachen is een welkome verfrissing van het meedogenloze geweld dat endemisch is voor zo'n film.
Nu hij eindelijk wordt gepresenteerd met het feit dat hij Nelson Mandela, de Amerikaanse president en God heeft gespeeld, zijn rollen zeker op moet raken, is hij de volmaakte Hollywood-professional en bewijst hij dat hij inderdaad een van de minst egoïstische mannen ooit is domineren het witte doek - "Ik weet het niet!" hij lacht.
"Het is allemaal in handen van de schrijvers."
Angel Has Fallen draait momenteel in de bioscoop.
