Gepresenteerd door UBank
We leven in een wereld van verlangen. Het begint als we jong zijn. We willen het nieuwe speeltje. Het nieuwe videospel. De nieuwe film. Dan worden we ouder en willen we nog steeds al die dingen en een hele lading nieuwe dingen: een baan waar we van houden, een kledingkast, een huis, een gezin. We zijn gegroeid en onze verlangens zijn met ons meegegroeid.
Maar heeft het eindeloze streven naar wensvervulling ons het gevoel gegeven… nou ja… een beetje onvervuld? Lijkt het er niet op dat we ontzettend veel tijd besteden aan onze onmiddellijke behoeften in plaats van aan onze behoeften op de lange termijn? Als ik voor mezelf spreek, weet ik dat door mijn verlangens na te jagen, ik vaak de dingen negeer die recht voor mijn neus staan en die me heel goed zouden kunnen vervullen. Dingen als liefde, gezelschap, geheugenopbouw, conversatie en veiligheid.
Je zult ook houden van:
12 mind-hacks voor productiviteit
Australische staten gerangschikt in volgorde van seksueel geluk
10 Mindfulness-apps om je innerlijke rust te verbeteren
Geluk is belangrijk, maar wat koopt geluk?
Ik heb onlangs de documentaire "All I Need" gezien, die gaat over het nastreven van geluk in de moderne wereld. De documentaire bevatte twee groepen mensen die aan verschillende uiteinden van het 'wens'-spectrum leefden. Aan de ene kant was een gezin van vijf. De ouders werkten onvermoeibaar om hun droomhuis te kunnen betalen en in stand te houden, maar toen ze zo'n groot huis hadden, ontstond er letterlijke en emotionele afstand tussen de gezinsleden. Aan de andere kant zaten twee jonge alleenstaande vrouwen die zo verliefd waren op uitgaan en dingen kopen dat hun leven overvol was van de rommel en verrassend moeilijk te managen; hun doel om een huis te bezitten leek voor altijd buiten bereik.
In het licht van deze moderne dilemma's stelt de documentaire de vraag: wat is er in godsnaam met de droom gebeurd? Of beter nog, waarom was de droom niet genoeg? Waarom werd het huis met twee slaapkamers het huis met vijf slaapkamers? Waarom werden het hebben van een mooie kledingkast stapels en stapels kleding zonder sentimentele waarde? Wanneer ging het najagen van geluk omdat het meer om het "achtervolgen" ging dan om het "geluk"?
Misschien komt het antwoord neer op de menselijke natuur, waar de dwang om geld uit te geven of gewoon "beter te doen" uiteindelijk de vreugde kan overschaduwen die we zouden moeten ontvangen van de daadwerkelijke dingen die we kopen. Het doet me denken aan mijn kortstondige obsessie met kleine videorecorders. Toen mini-recorders uitkwamen, was ik de eerste in de rij om er een te kopen. Eindelijk! Ik dacht. Eindelijk kan ik mezelf opnemen tijdens het snowboarden, of bungeejumpen. Ik kan de camera om de halsband van mijn hond doen om te zien hoe de dingen zijn vanuit zijn perspectief. Het is alles wat ik altijd al wilde!
Dus kocht ik mijn kleine camera en ging ermee snowboarden. En ik ging bungeejumpen. En ik heb het een dag aan de halsband van mijn hond vastgemaakt. En ongeveer een week later zette ik het ding op een plank en vergat het. Op een dag keek ik naar de gadget en vroeg mezelf af: waarom was ik zo wanhopig geweest om dit ding te bezitten? En waarom voelde ik me niet zoals ik dacht dat het zou zijn? Het was alsof mijn verlangen om dit nieuwe speeltje te krijgen zo sterk was dat de vreugde die ik kreeg toen ik het kocht, de vreugde overtrof om het daadwerkelijk te bezitten!
Over de hele wereld ervaren mensen hetzelfde. Om gelijke tred te houden of een drang te bevredigen, wordt het verlangen om te consumeren waardevoller dan het daadwerkelijke dat wordt geconsumeerd. Buiten de boot vallen gebeurtenissen die een meer bevredigend niveau van geluk bieden door menselijke binding of oprechte persoonlijke prestaties. We hebben gezond, blijvend geluk ingeruild voor leeg, vluchtig geluk.
Zijn materiële dingen slecht?
Het zijn niet de dingen die we kopen, het is hoe we ze kopen. Er is bijvoorbeeld niets mis met het betalen van een hypotheek en het willen bezitten van een huis - dat is een volkomen normale menselijke onderneming. Maar wat er snel gebeurt, is dat de "doe beter"-clausule de "noodzaak"-clausule overheerst, en plotseling is een dak boven ons hoofd en een bed om 's nachts in te slapen niet genoeg. Hoe zit het tenslotte met dat zwembad dat we altijd al wilden hebben? Hoe zit het met de speelkamer? Oh, en deze komt met een sauna, zegt u? Nou, we realiseerden ons net dat we er ook een willen! Dus we kopen de McMansion en ineens zien we onze kinderen nooit meer. De wens om 'het beter te doen' heeft ons een aankoop opgeleverd die in tegenspraak is met onze emotionele behoeften als mens.
Het is niet onze schuld. Consumentisme en kapitalisme zijn twee entiteiten die gedijen bij het manipuleren van mensen om geld uit te geven. De onderliggende boodschap van bijna elke advertentie is dat het beter kan. Dit zijn subliminale indrukken die onze hersenen binnensluipen voordat we zelfs maar hebben leren spreken, en ons constant vertellen: "Meer. Meer. Meer. Meer."
Dus nee, materiële dingen zijn op zichzelf niet slecht, maar de methoden die bedrijven gebruiken om ons ertoe te brengen die dingen te kopen, kunnen slecht zijn. En hoewel de keuzes die we maken om aan onze verlangens tegemoet te komen misschien niet ronduit slecht zijn, zijn ze vrijwel zeker egoïstisch, omdat ze zo vaak ten koste gaan van oprecht gezelschap.
Ervaringen zijn beter dan dingen
Denk aan de herinneringen die echt opvallen in het leven. Een eerste kus. Een roadtrip met je vrienden. Bruiloften. Eiland vakanties. Dit zijn de momenten waar we ons aan vastklampen, de momenten die ons gelukkig maken als we eraan denken. Ze vertegenwoordigen de vervulling van verlangen op het niveau van menselijke behoefte, niet alleen maar behoefte.
Herinneringen gaan langer mee dan iPhones. Simpele dingen zoals bijpraten met een oude vriend bij de koffie, of een voetbalwedstrijd kijken terwijl je goedkoop bier drinkt, of een wandeling maken met je vriendin, kunnen het leven verrijken op manieren die je je nooit had kunnen voorstellen. Trakteer uzelf op een blijvende herinnering en niet op een vluchtige rush. Kijk hoeveel waarde u uiteindelijk kunt hechten aan iets dat veel minder kost dan u had verwacht.
Bekijk: Documentaire "Alles wat ik nodig heb"
