Hij is een van de grootste namen in MMA, maar Rob "The Reaper" Whittaker; De eerste UFC-kampioen van Australië heeft altijd gevochten. Geboren in Nieuw-Zeeland en opgegroeid in de huisvestingscommissie van Sydney, ging Whittaker in 2008 naar de professionele vechtscène. Het was een vreemde en legendarische entree die hem zijn UFC-debuut zag maken in 2012, na een overwinning in de door de UFC geproduceerde reality-tv-show The Ultimate Fighter: The Smashes.
Met een illustere carrière met 25 overwinningen, 10 knockouts, 5 inzendingen, een 8 fight win streak en een UFC middengewicht titel, is Whittaker ten strijde getrokken met enkele van de moeilijkste namen in het vechtspel. Echter, een teleurstellend titelverlies voor Israel Adesanya zorgde ervoor dat de Aussie-kampioen wiegde en we zien nu dat Robert Whittaker aan een nieuwe reis begint om zijn troon terug te winnen bovenop de verhevenste hoogten van de UFC.
Whittaker begint eerst met het overwinnen van de technische opvallende bekwaamheid van Darren Till om een unanieme beslissingsoverwinning veilig te stellen, en streeft ernaar om er twee opeenvolgende overwinningen van te maken wanneer hij dit weekend voet aan de grond zet in de achthoek. De strijd van Fight Island in Abu Dhabi tegen Jared Cannonier wordt getipt als een van zijn zwaarste tegenstanders tot nu toe.
Zijn verwoestende opvallende vaardigheden en moordend instinct maken hem uitzonderlijk. Echter, in een beroep vol grote ego's, opgeblazen bravoure en meedogenloze zelfpromotie, is Whittakers verfrissend nuchtere en brutale karakter wat de aanbidding van UFC-fans over de hele wereld heeft opgeleverd.
We hadden het geluk om met Whittaker te gaan zitten te midden van zijn voorbereiding op het komende gevecht om het leven in en uit de achthoek te bespreken. En we kunnen bevestigen dat Whittaker de vechter, de familieman en de enthousiaste gamer inderdaad een top kerel is.
In de UFC waren er voor jouw tijd niet veel Aussie-jagers. Wie waren de vechters waar je naar opkeek?
Ik denk zeker, ik denk dat iedereen opkeek naar Anderson en al die flitsende jongens. Al die jongens die daar zo lang hebben gestaan. Maar eerlijk gezegd… het zou SAP moeten zijn. Hij is een levende legende. Hij is een perfect rolmodel voor de sport en voor het zijn van een atleet en een krijgskunstenaar, maar ook als een man, iemand die niet alleen een vechter is.
Je hebt het toppunt van professioneel vechten bereikt. Kun je even snel vertellen hoe die emotie was om voor het eerst de wereldtitelriem te dragen?
Het was een opluchting, want zo zijn beslissingen altijd. Ik wist dat ik genoeg had gedaan, ik voelde me op mijn gemak met tellen en scoren, maar je weet maar nooit; dat is met die rechters. Je weet het gewoon nooit. Het eerste gevoel was opluchting en het volgen was gewoon, je kon het niet geloven. Ik moest mezelf eraan blijven herinneren dat het gebeurd was.
Het is echter zo na elk gevecht. Na elk gevecht heb ik zoiets van, oh, heb ik net gevochten? Wat is er net gebeurd? Omdat je al die tijd besteedt aan het opbouwen van een gebeurtenis, een gevecht, een moment, en dan gebeurt het. Alles in een tijdsbestek van een paar uur, het gebeurt en het is klaar en alles waar je je zinnen op hebt gezet en waarop je je de maanden ervoor hebt gefocust, is klaar. Het is voorbij. Het is een vreemd gevoel.
Je had een zware, zware strijd tegen Izzy. Je kwam terug, won tegen Darren Till en je hebt duidelijk honger om die titel terug te krijgen. Heb je een stappenplan opgesteld om dat te doen? Of pak je het gewoon een gevecht tegelijk?
Dat laatste zeker. Het is maar één gevecht tegelijk. Ik vermaak me met dat soort plannen. Gewoon elke jager nemen zoals ze komen, genieten van het proces, genieten van de reis, want met vechten weet je nooit wat er gaat gebeuren. Je kunt alles in je gereedschapsriem hebben en je rockt gewoon en het is gewoon niet jouw nacht. En dat is precies hoe het koekje soms afbrokkelt.
Maar in het waarderen van het heden en de reis ernaartoe en elke dag in de aanloop naar het gevecht en het gevecht is het eindresultaat. Ik merk dat ik gewoon veel meer plezier heb met het hele proces. Ik geniet van de start van de kampen tot aan de vechtweek. Het is allemaal gewoon een reis met zijn verschillende ups en downs en ik geniet er echt van.
Je had het eerder over plezier. Aan de gemiddelde gokker die het niet leuk vindt om geslagen, in het gezicht getrapt, geknield en neergehaald te worden, kun je uitleggen hoe je dat opwindend vindt?
Laat me je nu vertellen dat geslagen en geknield en geschopt worden in het gezicht niet het leuke is. Het is wanneer je het voor hen doet, dat is het leuke eraan. Maar ook dat is wat ons scheidt. Ik hou van die spanning, die adrenaline, iemand die tegenover me zit, die geforceerde confrontatie, dat conflict. Alles staat op het spel. Het kietelt gewoon echt iets primitiefs.
Je hebt je aanstaande gevecht tegen Jared Cannonier. Hij is een enge tegenstander, maar je hebt met veel enge mensen te maken gehad, zoals een Romero en Jacare. Elke jager heeft de uitdagingen, dus hoe kijk je ernaar om deze volgende aan te gaan?
Net als alle anderen, moet ik gewoon zijn sterke punten respecteren, ik moet voor hen plannen. Ik heb het geluk dat ik een geweldig team achter me heb staan. We hebben zijn sterke punten uitgezocht, we hebben een aantal gaten uitgewerkt om te exploiteren en met die kennis ga ik de strijd aan. Ik ga de strijd aan met de wetenschap dat ik al die maanden en weken voorafgaand aan de voorbereiding heb besteed, dat ik volledig voorbereid ben dat ik blij ben met waar ik ben, en dan zal ik ga daar naar binnen en wat er 's nachts gebeurt, gebeurt ook 's nachts.
Je bent voor de tweede keer terug op een Fight Island. Kun je ons vertellen hoe die ervaring was in vergelijking met een gewone vechtavond?
Het was zeker anders. Ik heb er echt van genoten. Het hele proces was gaaf. De vlucht daarheen, er zijn geen rijen, er zijn geen wachtrijen, de luchthaven is leeg. En dan de vlucht daarheen, het vliegtuig is dood. Er zit niets in. En wanneer u landt, krijgt u een VIP-behandeling naar uw testcentrum waar u COVID-tests begint te krijgen.
Dan word je opgesloten. Het is zo goed, terwijl ik in lockdown was, heb ik de hele tijd videogames gespeeld. Ik heb nog nooit zoveel videogames gespeeld. Het is belachelijk. Je kunt niets doen omdat je de kamer niet mag verlaten.
Vechtweek diëten is klote, maar dat verandert nooit.
Alle media zijn online … of je gaat naar een vergaderruimte met schermen opgesteld, het is gewoon cool. Er is niemand daar. Het is stil, er zijn geen andere hotelgasten. Er zijn geen ventilatoren.
En dan is de dag van het gevecht hetzelfde. Er is wat meer drukte, je wordt naar de locatie gebracht, er is alleen het werkende personeel daar. Er zijn geen fans of zo. Het is je eigen kleine privéruimte. Als je dan naar buiten gaat, is het stil, je hebt je liedje aan het spelen, maar het is stil en je kunt hun hoek horen. Je kunt je hoek horen. Het is, het is echt een surrealistische ervaring, en ik heb het geluk gehad dat te hebben gedaan voor mijn laatste gevecht, dat was in het ultieme vechtershuis, maar het is cool. Ik geniet echt van het hele ding en ik stond in om het voor altijd in leven te houden.
Dus je geeft de voorkeur aan fight night zonder de drukte? Kun je je beter concentreren of mis je de energie van de juichende menigte?
Het is moeilijk te zeggen. Er is veel minder hype. Er is op een bepaalde manier veel minder oppervlakkige opbouw. En omdat ik dat minder voel, voel ik minder druk. Ik voel me veel meer op mijn gemak, meer en meer op mijn gemak. Niet dat ik niet met een menigte optreed, ik heb dat al zo vaak gedaan, maar het is gewoon een ander gevoel.
Ik denk niet dat ik het voor altijd zou willen hebben, want ik geniet ervan om de wereld rond te reizen voor de sport, want dat is een van de grootste voordelen van deze carrière. Ik vind het leuk dat mijn vrienden en familie en fans naar het evenement komen omdat ze er deel van uitmaken, we zijn in zekere zin gladiatoren.
Zijn er ervaringen die je als vechter hebt waar de meerderheid van de fans misschien niet vanaf weet?
Toen ik voor het eerst naar de UFC ging en ik naar de VS ging, lijken de dingen erg op elkaar, maar ze zijn een beetje anders. De UFC herbergt ons met een sauna of een spa, om uw gewicht in het hotel te verminderen. Maar ik vermijd die graag, zodat je je tegenstanders of iemand anders niet tegenkomt. Dus ging ik op zoek naar een spa of sauna, ik was met mijn vrouw en ik was op zoek naar een waar ze binnen kon komen en me ook kon helpen om af te vallen.
We hebben deze plek uiteindelijk gevonden. Het was zo'n onbetrouwbaar gebied. De Spa had hutten van klei. Er waren alleen maar hopen van deze kleine hutjes van klei verspreid op de vloer en ze waren niet eens warm. Je moest in dit gat kruipen en gaan liggen en er waren andere mensen in deze kleine hutten, en het duurde eerlijk gezegd 10 uur om het gewicht te verminderen. Het was een verschrikkelijke gewichtsvermindering, absoluut verschrikkelijk.
Je zei dat je tijdens je quarantaine nogal wat aan het gamen was. In vechtkampen heb je zoveel om je op te concentreren. Heeft dat de tijd die je aan gamen besteedt vergroot of game je minder?
Het is een evenwichtsoefening, nietwaar? Omdat ik binnenkort vertrek en tijd wil doorbrengen met mijn gezin en mijn kinderen en dat wil ik allemaal doen. Maar naarmate mijn calorieën afnemen en de training vordert, zijn mijn energieniveaus gewoon weg. En ik speel veel Sandboxy RPG-games. Bethesda is een goed voorbeeld van dit soort games zoals Skyrim of neerslag. Ik speel veel fall-out en dat soort games, gewoon omdat je een personage creëert en op een prachtige reis gaat, bijna doend wat je wilt. Je gaat gewoon op ontdekkingstocht en avontuur.
Naarmate de weken dichter bij het gevecht komen, neemt de druk toe omdat ik het zo lang kan blokkeren, maar dan heb je een jager om de hoek en er staat zoveel op het spel. Alles staat op het spel. En gek genoeg komt daar veel druk en stress bij kijken.
En dus, om te ontsnappen aan de realiteit of in de hardheid van de wereld, dat is wat ik doe. Ik spring in mijn spel waar deze man geen stress heeft. Hij wordt sterker zonder dat ik me uitgeput, lusteloos en moe voel. Het is gewoon een perfecte manier voor mij om in een echt, echt ontspannen. Ik doe dit al sinds ik een kind was en dit is als een van mijn grootste mechanismen om gewoon te ontspannen, te ontsnappen en er altijd op terug te komen. Ik moet terug naar de training, maar die pauze, die tijd uit elkaar maakt gewoon een wereld van verschil.
Doe je het om te ontspannen en te ontspannen of komt het competitieve karakter van je atleet ook in je spel naar voren?
Niet echt, want zoals ik al zei voor de games die ik heb gespeeld neerslag en Elder Scrolls online en dat soort dingen, of soms in Elder Scrolls online waar ik in de PVPC spring en om mensen heen begin te slaan, maar meer dan waarschijnlijk gaan die dingen gewoon over op avontuur gaan, jezelf wegnemen of voor mij hoe dan ook, ze nemen mezelf weg van wat ik hier doe . Dus ik probeer niet in te schakelen, niet om de zuigers hier heel snel af te vuren.
Ik verdiep me gewoon in dat personage en ik ben dat personage voor een tijdje, ik ga een huis halen en dan versier ik het huis, en dan ga ik op een missie, en dan kom ik terug en het is dat soort dingen, ze' ben gewoon cru. Ik geniet van ze.
Ik hoorde dat je onlangs Elder Scrolls speelde met de VP van Bethesda SoftWorks.
Dat was leuk. Het was leuk. Hij had behoorlijke swag-kleding aan. We waren eigenlijk gelijkgestemden. We wilden gewoon naar dingen rennen en ze raken. Ik voel dat mijn persoonlijkheid vaak doorwerkt in mijn personages. Dus over het algemeen zijn ze altijd een soort krijger of barbaar en rennen ze gewoon naar dingen toe. Het was een leuke tijd.
Ik heb wat foto's gezien, je hebt een behoorlijk epische gaming-setup. Kun je ons er doorheen praten?
Ik denk dat als je een game wilt, je een desktop nodig hebt. U moet investeren in een desktop. Het is belangrijk. Als ik op reis ben, moet ik natuurlijk in deze periode veel tijd in afzondering doorbrengen. Ik had het geluk om een Omen-laptop van HP te krijgen die mijn leven heeft gered. Het regelt alles zo netjes en ik zou het in het vliegtuig kunnen spelen. Ik zou het in lockdown kunnen spelen. Het heeft me er doorheen gesleept. Ik heb eigenlijk genoten van de lockdown. Ik ben gemaakt voor isolatie. Ze hebben me er doorheen gesleept. Het was, het is gek. Het is gek.
En wat is je favoriete game-snack?
Als ik niet op dieet ben, of niet in het vechtseizoen, ben ik gewoon een veelvraat. Ik zal alles hebben. Alles wat ik in handen kan krijgen. Ik ben een beetje een zoetekauw, dus waarschijnlijk wat chocolaatjes.
Ik hou erg van donuts. Donuts zijn geweldig. Donuts, ik voel me als donuts van het volgende niveau zwaar voor je. Je kunt chocoladerepen en favorieten hebben … maar als je je eenmaal verdiept in donuts en gebak en zo, ga je nog een stap verder. Je bent gewoon, je verdubbelt het, en het is bijna te veel. Maar ik hou echt van donuts, zoals wanneer ik spelletjes speel.
En hoe zit het met je maaltijd na het gevecht? Waar heb je meestal trek in?
Ik moet lichte dingen eten omdat je maag weer moet uitzetten. Dus ik heb dingen als rijst en zalm voor de eerste paar maaltijden, gewoon om mijn lichaam eraan te laten wennen. Dan ga ik gewoon voor gezonde spaghetti bolognese. Het is wat mijn vrouw thuis altijd voor me maakt. Het raakt me met een beetje nostalgie, een beetje een thuisgevoel. Het is gewoon een gezonde maaltijd voor mij … een maaltijd die ik mijn hele leven heb gehad. Het is waarschijnlijk mijn favoriete maaltijdperiode.
Ik hoorde ook een gerucht dat je verkleed was in Cosplay voor PAX?
Ja. Ik en mijn maat Pete waren bij PAX en ze hadden een klein hokje waar we een harnas konden aantrekken en rond een aantal van die wapens konden slingeren en het was een beetje leuk. Ik vind het altijd leuk om dat soort dingen te zien en ik vind het zo cool, de mensen die de tijd hebben genomen om de cosplays en dingen voor de verschillende games te maken en ik ben geïnteresseerd, want ten eerste vind ik het cool en twee over het algemeen is het aan de games die spelen zoals Elder Scrolls of Skyrim.
Ik respecteer ook de moed die ze hebben om zich net als die persoon op te kleden en over het hele showterrein te lopen; trots. Het is gek. Ik deed het op in de stand en ik was blij om het te doen, maar ik denk niet dat ik ermee over het showterrein zou kunnen lopen.
Ik vermoed dat er binnenkort geen Rob Whittaker, Cosplay Onlyfans-account verschijnt?
Misschien is er. Ik blijf op je hoede voor die ene. Hou je ogen open.
Je bent ook een vader. Ik neem aan dat er een nieuwe onderweg is?
Ja. Drie en één onderweg. Wat heb ik gedaan?
Dus hoe vind je alles in evenwicht? Een unieke carrière als atleet en genieten van een aantal van je passies zoals gamen, ik zie de gitaren daar op de achtergrond. Ik gok dat ze van jou zijn?
Ja, ik ben verschrikkelijk met ze. Dit jaar heb ik de hobby opgepakt.
Eerlijk gezegd denk ik dat het geheim van het leven, je hoorde het hier als eerste, balans is. Die evenwichtsoefening, die jongleeract om alles de tijd te geven die het verdient, is de kunst. Ik denk dat mensen die het down-pat hebben, zeer succesvol of erg gelukkig zijn.
Zoals ik eerder al zei, ik wil mijn games spelen omdat ik moe ben, ik ben uitgeput. De stress is toegenomen en ik ben zo moe van alles. Mijn calorieën zijn gedaald. De opleiding is zo zwaar. Dit gevecht staat voor de deur en ik sta op het punt te vertrekken. Alles is aan mij, plus alle andere dingen zoals de sportschool en alles gaat nog steeds door, het leven gaat nog steeds door en ik wil gewoon gaan zitten en een spelletje spelen en gewoon ontspannen. Maar ik heb kinderen en ze willen mijn aandacht en ik wil ze aandacht geven, maar ik ben zo moe en jongleer dat gewoon, en dan heb ik een vrouw die ook aandacht nodig heeft. Gewoon proberen om het allemaal te laten werken. En mijn vrienden krijgen helaas stoel nummer vijf. Het is gewoon een jongleeract. Al die aspecten moet ik een keer meegeven, anders begin ik aan de randen te rafelen.
Ik denk dat ik gewoon die goede plek probeer te vinden, die zoete balans, dat is waar ik naar streef. Het is gewoon constant, je moet ijverig zijn. Je moet er bij zijn.
Ik kan me voorstellen dat jouw beroep heel anders is dan de meeste ouders op de kinderopvang van je kind. Wat vinden uw kinderen van uw werk? Ben jij de coole vader?
Ik ben alleen de coole vader als ik ze chocolaatjes geef of ze meeneem om wat speelgoed te kopen. Mijn kinderen hebben geen idee wat ik doe, ze zijn nog erg jong. Mijn oudste is vijf en eerlijk gezegd kan het hem niets schelen. Hij houdt van zijn videospelletjes. Ik ben de coolste vader als ik videogames met hem speel of als ik hem help op een bepaald niveau waar hij niet voorbij kan. Dat is het mooie, met kinderen, ze waarderen je gewoon en dat is geweldig.
Wat biedt de toekomst voor Robert Whittaker?
Omdat alle trainingen ten einde lopen, ik sta op het punt te gaan en mijn kinderen zijn naar de crèche, ik sta op het punt om een paar epische raids op ESO te doen met een paar van de gildegenoten, ik heb veel iso voor me, dus Ik moet echt proberen mijn grind te verdubbelen en wat van die zoete buitdruppels te krijgen.
Anders focussen op dat gevecht tegen Cannonier. Hij is een stoere vent en ik ga een harde strijd op mijn handen hebben. Dus ik kijk er naar uit om daar naartoe te gaan.
Maar daarna, zoals het leven doorgaat, ga ik de komende drie weken aan het werk. Ik ga naar het buitenland. Ik ga aan het werk. Ik kom terug en dan is het klaar. En iedereen is het vergeten. En mijn werkdag zit erop.
Dan eet ik pizza's en eten en donuts en ga ik me tot in de kerst amuseren. Daar kan ik met mijn gezin van genieten. Dat is een van de redenen waarom ik het gevecht zo snel verdubbelde omdat ik kerst vrij wilde hebben. Ik wilde genieten van die tijd met mijn gezin, me geen zorgen maken over dieet. Daar kijk ik dus echt naar uit. En ik heb de nieuwe bub onderweg, wat een chaos zal zijn.
De Aussie-ster is dit weekend weer in actie in een monsterlijke confrontatie op UFC Fight Island. Robert Whittaker neemt het op tegen Jared Cannonier tijdens UFC 254 op zondag 25 oktober.
