Muziek is voor velen een eindeloze inspiratiebron; een bodemloze put waaruit iedereen mag drinken. Van kunstenaars tot architecten; modeontwerpers en terug naar andere muzikanten, de verzameling willekeurige geluiden die we prettig of vervelend vinden, is zowel een weerspiegeling van de menselijke conditie als een kracht die deze sinds onheuglijke tijden kan beïnvloeden. Maar misschien is geen enkel uurwerkhuis zo vertrouwd met het putten van inspiratie uit de wetenschap van geluid als de Zwitserse horlogemakers Raymond Weil.
Oprichter van het huis Raymond Weil zei ooit, terwijl hij sprak over zijn gelijknamige familiebedrijf, dat "Muziek en kunst voor Raymond Weil zijn wat denken is voor de mensheid: een onuitputtelijke bron van inspiratie en creativiteit."
Raymond Weil schept niet alleen liefde voor de kunst als vage vormen van inspiratie, maar put rechtstreeks uit een eclectische verscheidenheid aan muzikale invloeden om uurwerken te maken die hun erfgoed heel duidelijk weerspiegelen. We hebben hun speciale editie Freelancer-release besproken, die eerder dit jaar een eerbetoon was aan de Australische rockers AC/DC, evenals hun elegante (maar nog steeds duidelijk hard-core en high-voltage) knipoog naar muzikale royalty Marshall Amplification.
Nu de feestdagen in aantocht zijn en een breder publiek om tevreden te zijn dan degenen die op het punt staan te rocken, heeft Raymond Weil een favoriet uit hun oude catalogus opnieuw bezocht en een verfrissende facelift gegeven, en de naam is zeer geschikt voor zo'n klassieker.
Parsifal was de naam die werd gegeven aan een van de beroemdste en meest complexe opera's van de Duitse klassieke componist Richard Wagner. Het was ook zijn laatste, en moeilijkst te begrijpen gezien de simplistische maar meanderende verhaallijn (voor zover een opera kan worden geanalyseerd op zijn verhaal), gespeeld door ongelooflijk veelzijdige personages.
Hoewel hij in zijn geheel wordt aanbeden door muziekwetenschappers (Wagner componeerde tien opera's in zijn carrière, die elk universeel vereerd waren en worden), Parsifal staat vooral bekend om zijn voortreffelijke partituur en instrumentatie, en wordt vaak genoemd als een van de meest aanlokkelijke klassieke muziekstukken om het ongetrainde oor tot het genre te verleiden.
Raymond Weil bracht hun Parsifal-collectie voor het eerst uit in 1991. Nu, bijna dertig jaar later, hebben ze het geliefde assortiment een tweak gegeven, de wijzerplaat gemoderniseerd met behoud van de elegantie van de uurwerken. Parsifal, dat zowel herenhorloges (41 mm) als dameshorloges (30 mm) omvat, is een terugblik op de ontwerpen die Raymond Weil relevant en verkoopbaar hielden tijdens een interessante tijd voor de Zwitserse horloge-industrie.
Deze nieuwe kijk op het vorige, zeer succesvolle model ziet de emblematische gadroon-ring, klassiek tweekleurig staal en moderne witte matte wijzerplaat (hoewel er ook andere opties beschikbaar zijn), evenals een elegante blauwe lak op de kroon: een onverwacht en visueel aansprekende versiering.
Gezien Wagner's Parsifal staat bekend om zijn gedurfde gebruik van instrumenten, het is alleen maar passend dat Raymond Weil de bijnaam leent: hun horloges staan bekend als even robuust als mooi om naar te kijken. Deze versie ziet het gebruik van saffierkristal met dubbel gecoate antireflectie, terwijl een van hun superbetrouwbare Zwitserse kwartsbewegingen de eenvoudige, discrete wijzers rond de met Romeinse cijfers gemarkeerde wijzerplaat aandrijft, met subtiele individuele minutenmarkeringen en een klein datumvenster wat handig is zonder afbreuk te doen aan de rest van het stuk.
Parsifal Richard Wagner kostte meer dan 25 jaar om te voltooien, en hier, in dezelfde hoeveelheid tijd sinds het voor het eerst aan de wereld werd getoond, heeft een andere RW hun aanbod met dezelfde naam geperfectioneerd, en net op tijd dat men zijn weg kon vinden onder je boom dit jaar.
