Het is aan de laatste vijf, en de strijd om gevangen te blijven in de surrealistische oubliette die Masterchef is, is nog nooit zo opwindend of verontrustend geweest.
Een andere ochtend breekt aan en een vlinder strijkt neer op een bloem en herinnert ons aan dat oude gezegde: wanneer een vlinder met zijn vleugels klappert in de tuin, laat hij een sous-vide-machine binnen ontploffen. Callum, Reynold en Laura naderen de keuken en Laura verwoordt de gedachten van iedereen: "het is zo'n goed gevoel om dicht bij het einde te zijn". Inderdaad, iedereen bidt voor de dood als ze het hoofdkwartier binnenkomen en luisteren naar Melissa die over de laatste week klinkt voor wat uren lijkt. Ze vraagt Laura wat er nu anders is dan haar eerste keer op Masterchef. Laura legt uit dat ze toen nog niet had begrepen hoe bitter en zinloos het leven kan zijn.
"Ik heb het gevoel dat we op het punt staan een Battle Royale in handen te hebben", zegt Melissa, terwijl ze kruisbogen uitdeelt en verklaart dat de laatste persoon die nog in leven is rantsoenen zal krijgen. Andy, de goede agent, legt uit dat ze tegenwoordig alles mogen koken wat ze willen. "Tijd om elk wapen dat je hebt tevoorschijn te halen", zegt hij, met ongelooflijke ongevoeligheid gezien de huidige sociaal-politieke situatie.
Jock meldt zich om het trio te vertellen dat ze mogen kiezen hoe lang ze mogen koken. "We zouden een korte kunnen doen", zegt Callum, zoals altijd on-brand. Ze zouden, als ze wilden, zichzelf 48 uur kunnen geven, en als ze een half brein hadden, zouden ze dat doen, maar ze besluiten twee uur, ook al wil Reynold eigenlijk drie uur omdat hij van plan is een sorbet te maken van de adem van zeemeerminnen en moet tijd hebben om naar het strand te gaan.
De kok begint. Alle drie beginnen ze met het opschrijven van al hun meest geheime angsten. Reynold onthult dat er één gerecht is dat hij uit de kast wilde halen, maar hij weet niet waar hij een suïcidale Duitser kan vinden. Hij neemt genoegen met het koken van iets "moois", dat zo onorigineel van hem is. Hij zegt dat hij inspiratie haalt uit Harry Potter. "Ik ga de Snaai maken." Dus haalt hij inspiratie uit het slechtste deel van Harry Potter. De Gouden Snaai is inderdaad het domste concept dat in de geschiedenis van de literatuur is bedacht, dus als de rechters enig idee hebben, zullen ze hem teleurstellen zodra ze weten wat hij maakt. Gelukkig voor Reynold hebben de rechters geen verstand.
Andy en Jock vragen Laura wat ze aan het maken is. Laura zegt dat ze iets wil maken dat doet denken aan familie-uitstapjes naar de kust en daarom kookt ze rotsen, zeewier en drijfhout, nadat ze zich sluw realiseerde dat het uitgangspunt van de uitdaging op geen enkele manier de koks vereist om echt voedsel te maken.
Callum heeft ondertussen besloten om een kippenleverparfait te maken, omdat hij een hekel heeft aan het leven en aan zichzelf.
Reynold geeft toe dat hoewel zijn gerecht geweldig zou moeten zijn, als hij het verknoeit, het dat niet zal zijn. Een echt dilemma. Het is een meevaller voor Reynold dat hij in zijn hele leven nog nooit iets heeft verprutst, anders zou hij echt in de problemen kunnen komen.
Andy en Jock bezoeken Callum om hem af te leiden, hem af te remmen en zijn werk over het algemeen moeilijker te maken. Callum vertelt de jury dat hij een kippenleverparfait maakt. Ze zijn zo onder de indruk van dit idee dat ze hun apathie nauwelijks kunnen bedwingen. Andy merkt op dat als Callum het bij het verkeerde eind heeft, ze het zullen weten, want kippenleverparfait is een van die gerechten die alleen goed is als het goed is, in tegenstelling tot de meeste gerechten, die precies hetzelfde smaken, hoe goed ze ook zijn gekookt . Callum realiseert zich dat hij zijn parfait moet verhogen, dus besluit er een brulee bovenop te doen. Het is verbazingwekkend hoe vaak je op de momenten van de grootste druk de domste ideeën hebt.
Reece, op het balkon omdat hij onbekwaam is, gelooft dat er een krachtige metafoor in Reynolds gerecht zit: in quidditch, als je de verklikker vangt, is het spel afgelopen, net zoals in Masterchef, wanneer iemand een verklikker begint te maken, niemand wil kijken niet meer. Andy en Jock ondervragen Reynold over de verklikker en vinden zijn antwoorden verwarrend en onbevredigend. Reynold houdt zich bezig met iets dat tongabonenkaramel wordt genoemd, iets dat je tussen eetbare snitches doet. Het is gewoon een voedselding, niet erg interessant.
Een uur is verstreken en een uur is te gaan en het is nu tijd voor de traditionele close-ups van koekenpannen. Laura denkt dat ze iets naar voren wil halen dat de jury niet verwacht - ze neemt een snelle beslissing om naakt te koken. Ze begint haar oesters te pellen - als je begrijpt wat ik bedoel. "Ik wil echt dat de juryleden ervaren dat ze op het strand zijn", zegt ze, maar ze doet geen poging om ze mee te nemen op een uitje.
De juryleden komen bijeen om te bespreken hoe raar en onaangenaam Laura is. Andy is opgewonden dat Laura kookt "uit een herinnering". "Als ze dat doet, man, het is bonzen", zegt hij, waarmee hij zijn reputatie als "de overbodige rechter" bezegelt. Melissa vertelt de mannen dat ze van Harry Potter houdt en legt het concept van de verklikker uit aan Jock, die moet doen alsof hij het niet het domste vindt dat hij ooit heeft gehoord.
Laura heeft een aantal kleine zwarte balletjes gemaakt die ze zal gebruiken om de juryleden te laten denken dat ze hen steenkool heeft geserveerd. Ze begint te worstelen om cirkels van inktvis-inkt-meringue uit te snijden, wat een verhulde zegen kan zijn, want heb je ooit gehoord van zoiets smerigs? De cirkels zouden het deksel moeten zijn van de inktvis-inkt kiezelschelp, en zeggen wat je leuk vindt aan Laura, je kunt niet ontkennen dat dit enkele woorden zijn.
Melissa ontdekt dat Laura in paniek is. "Paniek is ook een keuze", zegt ze zelfvoldaan. Makkelijk voor haar om te zeggen, ze is een foodblogger. Laura moet een andere manier vinden om een deksel te maken voor een kiezelschelp met inktvisinkt. Melissa moet een andere manier vinden om advies te geven.
Reynold doopt het lichaam van de verklikker in chocolade, gewoon omdat het kan. Hij begint de chocoladebal in chocolade te spuiten om een chocoladeachtig effect te creëren. Hij gaat het goud schilderen, om zijn minachting voor de onderklasse echt te benadrukken.
Nog vijfenveertig minuten. Reynold opereert nog steeds op een hoger plan. Laura vraagt zich nog steeds af wat de beste manier is om eetbare voorwerpen er zo onsmakelijk mogelijk uit te laten zien. Callum rommelt nog steeds met kippenlevertjes alsof dat ergens een antwoord op is.
Laura rent met een dienblad met appels door de keuken. Ze zal haar kiezelstenen afwerken met stukjes appel omdat … ik weet het niet, op dit moment redenen zoeken lijkt zinloos.
Reynold controleert zijn honingtuiles, die de vleugels van de verklikker zullen zijn. Zijn handen trillen: meth is een geweldige drug. Zijn eerste tuile breekt. Zijn tweede tuile breekt. “Dit is een absolute ramp”, roept hij, maar het is allemaal relatief: op sommige plekken zitten mensen met echte problemen. Terwijl Andy hem aankijkt met moord in zijn hart, breekt Reynold tuile na tuile. 'Geen vleugels, geen verklikker', zegt hij bedroefd, zich afvragend waarom hij ooit in de eetbare verklikkerhandel is beland. Hij heeft echter plotseling een ongelooflijke hersengolf: blijf gewoon proberen het goed te doen. Wonder boven wonder werkt het!
Melissa vraagt Reynold of hij blij is met hoe zijn vleugels uitpakken. "Ja", zegt hij: de uitdrukking "gewoon niet tevreden met je rondsnuffelen in mijn stront" wordt geïmpliceerd in plaats van uitgesproken.
Ondertussen snijdt Callum zijn smerige kippenlevermest in blokken zodat ze zoveel mogelijk op Sovjet-wijken lijken.
Laura heeft een idee gekregen: een groen poeder! Hierdoor zal haar gerecht nog meer lijken op dingen die geen eten zijn, wat om de een of andere reden is waar ze voor gaat. Om dit poeder te maken gebruikt ze vloeibare stikstof, de go-to-techniek voor elke deelnemer die wil dat het publiek weet hoe groot ze zijn. Daarover gesproken, Reynold begint nu vloeibare stikstof te gebruiken.
Met vier minuten leggen de deelnemers de laatste pretentieuze accenten aan hun opzichtige vertoon van opvallende knobbeltjes. Laura is erin geslaagd om haar gerecht er precies uit te laten zien als een hoop oneetbaar puin. Callum is erin geslaagd om zijn gerecht er precies uit te laten zien als meerdere kleine bruine stokjes. Reynold is erin geslaagd om zijn gerecht eruit te laten zien als een gouden verklikker, behalve de verkeerde kleur.
De tijd is op. "Het zou zo leuk zijn om met dit gerecht de finaleweek te halen", zegt Laura, verloren in heimwee naar de zomers die ze in hun kinderjaren aan zee doorbrachten en rotsen aten.
De rechters zitten aan de jurytafel, klaar om hun medemensen te beoordelen alsof ze zelf goden zijn. "De enige regels waren dat er geen regels zijn", zegt Melissa totaal onnauwkeurig. De eerste die binnenkomt is Callum, die een paar enorme witte borden heeft met kleine stukjes bruin spul erop om te presenteren. De juryleden zijn enorm opgewonden om dit zielige excuus voor een maaltijd te proberen, en na het eten van de kippenleverparfait zijn ze het er allemaal over eens: ze hebben technisch gezien voedingsstoffen in hun lichaam opgenomen. "Qua smaak was het perfect", zegt Andy, voordat hij de controle verloor en een reeks niet te ontcijferen geluiden sputterde. Melissa merkt op dat het feit dat ze door de brulee bovenop kon breken, het gerecht vooral leuk maakte voor mensen zoals zij die zich veel te gemakkelijk vermaken.
Laura komt binnen, met een bord vol zeewier en stenen en stukjes hout, want niets gaat zo watertanden als kijken naar dingen die je nooit zou willen eten. "Ik weet dat we hoopten op wow", zegt Melissa, en zegt dan teleurstellend. "dat was een wauw". Helaas voor ons allemaal heeft Laura iets gemaakt waar de juryleden van houden, en onze lust voor haar vernietiging zal nog een dag onverzadigd blijven.
Ten slotte komt Reynold, die hoopt dat zijn gerecht net zo geweldig smaakt als het eruit ziet, dat wil zeggen: "heel luxe maar ook een beetje raar en niet echt van eten". De juryleden staan versteld van de verbijsterende esthetische pracht van Reynolds verklikker en moeten fysiek worden weerhouden om uit hun stoel te springen en zijn gezicht te bedekken met duizend brandende kussen. Door de natuurwet te schenden, verpesten ze de hele zaak door het op te eten. Melissa wordt lyrisch over hoe briljant Reynold de vleugels heeft gevormd zodat ze eruitzien alsof ze in beweging zijn, maar wordt afgesneden door Jock die "En knapperig" tegen haar blaft.
De juryleden spreken uitgebreid over de kwaliteiten van Reynolds verklikker, maar al hun spraak kan worden samengevat door simpelweg op te merken dat ze allemaal meerdere orgasmes op het scherm ervaren. Het is tijd om de resultaten van de uitdaging aan te kondigen, maar eerst moeten ze naar het platteland om een gigantisch gouden standbeeld van Reynold te bouwen en verschillende krijgsgevangenen aan zijn voeten te offeren.
De koks staan in de rij om erachter te komen wie als eerste de finaleweek ingaat. De spanning is ondraaglijk of zou het zijn als DUH duidelijk niet had gewonnen. Laura is misschien goed in het maken van kiezelstenen en Callum is misschien goed in het maken van kleine blokjes bruine substantie, maar Reynold is er goed in om sterke mannen te laten huilen om de pure onuitsprekelijke schoonheid van het bestaan, dus echt, hoe kan het ook anders.
Stem volgende week af, wanneer vier mensen die inferieur zijn aan Reynold strijden om de kans om hun familie weer te zien.
Ondersteun onafhankelijk samenvatten via Ben'sPatreon. Luister naar deAfwassenpodcast voor meer Masterchef-inzichten.
Algemene veelgestelde vragen
Wie heeft de Gouden Snaai gemaakt in MasterChef?
Reynold Poernomo maakte het Goden Snitch-dessert op Masterchef Australia.
Hoe maakte Reynold de verklikker?
Reynold doopte het lichaam van de snitch in chocolade en besproeide het om een 'chocoladeachtig effect' te creëren. Hij schildert het dan goud. Hij gebruikt honingtuiles als vleugels.
